تاراج تاريخ

 


یک محاسبه تاریخی بامدعیان مفاخر بیست وپنج قرنه                         
                             
از  : محمد هاشم ( میوندوال)      

    تهیه و تکثیراز : نقیب الله ( خلج)
  

خواننده عزیز ! 
ا لسلا م علیکم ورحمت الله وبرکا ته    
انچه درین مقا ل مطا لعه میفرمائید  اثریست ا ز مرحوم محمد هاشم میوندوال که بتاریخ  28 میزان 1350  هجری شمسی  (ا ول رمضان ا لمبارک ) مطابق  20  اکتوبر 1971  میلا دی هنگا می به نشر رسید ه بود که  رضا شاه پهلوی جشن باصطلاح  دو هزار وپنجصد ومین سال شهنشاهی ایران را با مصارف  نها یت هنگفت و بیجا برگذار نموده وبا ادعاها ی پوچ ومیان    تهی میخواست با ذ کر   ایران باصطلاح بزرگ  دست درازی هائی در تاریخ و جغرافیای      کشور عزیز ما داشته باشد       
    . ازانجائیکه  وارثان شهنشاهی ایران اهدا ف نیاکان خودرا تعقیب میکنند  لازم   دانستم بااحساس  مسئولیت ملی ا فغا نی خود  این  تحلیل مستند تاریخی را با اما نت داری کامل
 و بدون هیچ تغيیری  به نشر رسانید ه و بد سترس فرزندان صد یق و وطن د وست افغا ن  واحیانا ایرانیانی که خواهان  فهمیدن حقایق هستند بگذارم
ومن الله التوفیق                                                   
              نقیب الله  ( خلج)
                    شهر بن ـ المان                                                   
 
بسم الله الرحمن الرحیم
 
              تاراج  تا ر یخ
یگ محاسبه  تاریخی با مدعیان  مفاخر بیست و پنج قر نه    
    در هفته گذشته زمزمه های عجیبی از رادیو های دنیا شنیده شد ،که گویاسال دو هزارو پنجصدمین  شهنشاهی ایران راجشن گرفتندوباترتیبات فوق العاده لکس وپرطمطرا ق پرمصرفی ازکیسه برادران مستمند ایرانی ما که به لقمه نا نی احتیاج د ار ند ، چنین اضافه خرچی هارا روا داشتٍند در حالیکه  برای یک ملت فقیر ومحتاج نیازمند به انکشاف چه فر ق میکند،اگرتاریخ دونیم   هزارساله داشته باشد یاصدساله.
       تاجائیکه به مسأله همدردی واخلاقی تعلق دارد ، مردم افغانستان به رفأ وآرامی وسعادت و شاد کامی برادرا ن ایرانی خود علاقمندا ند ، وبنا برآن اگرهمین مبا لغ گزاف به ترقیه حا ل ور فع نیازمندیهای مستمندا ن آن ملت برا در بخرچ  میرسید ، بهتربود .   
 بهرصورت چون این یک مسأله داخلی ایشان است جز به جنبه اخلاقی آن کاری  نداریم.مسرت وسعادت آن برادران راخواهانیم،ولی نشراتیکه درخارج وداخل ایران درین با ر ه بعمل میا   ید،چیزها ئی گفته شد و دعوا هایی صورت گرفت  که باحیات ملی مردم افغانستان ربطی دارد ، ونیشنلیزم افغانی مارا بدفاع ازخود بر می انگیزاند.
      تاجائیکه دیده وشنیده شد ، مدار تمام نشرات وادعاهای طویل وعریض سخنگویان و نویسندگان دستگاه این جشن خیالی  [تاریخ]  بود ولی بنام تاریخ داستانهائی جعل کردنذو حماسیاتی خلق نمود ند ، که ابدا واصلا با و اقعیتهای تاریخ سازگارنیست.
      درین تبلیغات غرور آمیزمکررا شنیده شدکه بر تاریخ وجغرافیای تاریخی  ما تعرض بعمل آمد ، وخاک و بلاد افغانستان در تاریخ جزو شهنشاهی ایران شمرده شد.
  ما انکارنداریم که مدت های  زیادی درتاریخ چنین آمده که این دو ملت  تاریخی  آسیا در تحت   یک نظام سیاسی وبحیث یک مملکت زیسته اندومشترکاتی نیزبا همدیگر داشته اند، ولی اینکه شهنشاهی مردم ایران همواره برین سرزمین ادامه داشته باشد ، واقعیت تاریخی نیست   واگر مد تی مردم ایران کنو نی برکشورا فغا نستان یا  یک حصه  آن حکم رانده  باشند,  مدتها  نیز چنین  بوده  ،  که مرکز شهنشاهی در خاک افغانستان بوده ومردم اینجا  تا نهایت عرا ق وایران کنونی درفش کامرانی افراشته بود ند .     پس اگر نویسندگان ایران کنونی بدلیل حکمرانی محدود هخامنشیان وساسانیان وغیره بر خاک افغانستان ، شهنشاهی دوهزار و پنج صدساله خود را درتاریخ ما تثبیت میکنند، ماهم با خود حسابی داریم، واینک آن برادران گرامی خودرا بیک محاسبه تاریخی میکشانیم.
 درتاریخ باستا نی که در کتب قدیم مردم آرین ما نند ویدا و اوستا وکتب پهلوی وسیرملوک  { شاهنامه} آمده همواره مرا کزمدنیت آریا ئی ها درخاک افغانستان بوده ، ما نند بلخ وزرنگ وبلاد مجاری هلمند وهرات  وغیره درهمین سرزمین های بلخ ورسان وغیره که مردم این سرزمین ها و شا ها ن وپهلوا نا ن آ ن ما نندجم ، فریدون ، قباد  ،  زال ، رستم وغیره درهمین سرزمین های بلخ وسیستا ن وزابل و کابل مرکزیت  د ا شته و تلقین  مدنیت با ستا نی وآ ئین مز د یسنا به ایرانیان کنونی پرد ا خته ا ند .       پس باعتبار این د و ر ه با ستا نی که با  یدقبل ا ز  تا ر یخ شمرده شود ، اجداد همین مردم افغانستان بودند که آ ئین پندار وگفتار و کردار نیکو رابااصول مدنیت وشاهی به ا یرانیان کنونی آموختند ، ودرفشهای شاهی هم از فراز {وهاره }بلخ افراشته شد ، نه تهران یا همدان یاشیرازیا اصفهان   :                                                              
                      نشسته شهنشا ه با آ فر ین                              به تخت شهی بر ، به  بلخ گز ین    
       شما به وندیدات کتاب اوستا وشاهنامه فردوسی وگرشاسپ نا مه اسدی وکتب سیرملوک عربی  رجوع کنید درآن خواهید دید که چگونه ریشه های مدنیت آ رین در بلاد ا فغا نستا ن نشو ونما میکند ، واین مردم در  بلخ شهر نشین میشوند و ا ز دوره حیا ت خا نه  بدوشی وکوچی گری به شهر نشینی میرسند ودر تحت نظام شاهی میآ یند ، ومدنیت وشایستگی را بهر سو می پراگنند.
     درداستانهای این دوره که محل  وقوع آن بلخ و کابلستان وزابلستان ومجاری هلمند وسیستان وهرات است  ، نامهای این بلادچنین مذکور میگردد :           
                  زرنج و همه غور وز ابلستان                                                               هم از بلخ تا بوم کا بلستا ن
       اکنون ما به دوره تاریخی میرسیم که سنین واوقات آن معین است   :  
             یک  : دولت ما دشمال ایران که پایتخت آن هگمتان { همدان }بود نفوذ ایشان در
شرق یعنی افغانستان ازعصرفده ورئیس{ 655 ِ...633  ق م}است واین سلطه
آ ریا ئی مشترک تا سقوط د ولت  ما د  درحدود  {  550  ق م } د و ام دا رد ،  که جمله هشتاد
سال باشد ، چون مرکز دولت ما د در ایران کنونی بود  ، ما آنرا به حساب ایشان می گیریم .
       د و : خروج گوروش  { سیروس } هخا منشی و سلطه ا و بر تما م ا فغا نستا ن تا د ر یا ی سند از
حدود  { 550  ق م }آغا ز میشو د   که  تا عصر[حدود { 400  )  ق م ]   به مدت { 150 }  سال میرسد .   د ر  پا یا ن ا ین د و ر ه است  که د ا ریو ش سوم  پا د شا ه آخرین د و دمان هخامنشی  بعد ازجنگ کوکمل به دست اسکندر مقدونی شکست میخورد  و بسوس حکمران  باختر وبرسببتس
حاکم رخج { قندهار } او را میکشند{  330  ق م } ولشکریان  اسکندر  بدون  هیچ مانعی سرزمین ایران را در همین سال اشغال مینمایند و درخت پوسیده شهنشاهی هخا منشی را از   بیخ میکنند.
    سلطه اسکندر در افغانستان با مقاومت های عنیف مردم این سرزمین روبرو شد ، واین جهانگیر دلاور مدت چهار سال تا {326 ق م } در  کوهسا  رها و واد یهای ا فغا نستا ن به جنگ ودفاع مشغول ما ند ، در حالیکه ازسرزمین  ایران کنونی به سرعت بر  ق    د رمدت  چند ما ه
     گذشته بود .
    سه  : با د ر  گذشت اسکندر که جنرالان وباز ما ندگان یونا نی او درسرتاسرممالک مفتوحه او
اقتدار یافتند ، باز مرکز قدرت وجها نداری  همین سرزمین باختربود ، وتاحدود{100 ق م }
مردم افغانستان  باسازمان نیمه یونانی ونیمه افغا نی خود به آزادی می زیستندوحکمرانا ن  یو نا  نی
که با عرف وعا دات وکلتور باختری با ر آمده بود ند ،  ما نندعناصر دا خلی تربیت  شده  این
کشور درین جا ز ندگی کردندوهمین جادربین عناصرقوی  نژاد وکلتورا فغا نستا نی منحل گردیدند.
وایرانیان  کنونی که خودهم ما د ونان مفتوح ا ین سا ز مان ها بو د  ند  ،  ا بدا دستی در سرزمین
ا فغا  نستا ن  ندا شتند .
      چهار :بعداز انحلال سلطنت مستقل باختر      یونا  نی قبا یل سا که وپا رت وپهلوا از همین سرزمین های افغا نستان پرچمهای فیروزی را به طرف غرب وایران امروزه برا فراشتند وارساس  {اشک } بلخی بنای شا هنشا هی نیرومند اشکا نی را در حدود   { 9 24 ق م } در
همین  سرزمین گذاشت ، وسلطات مختلف ا ین قبایل ا فغا نستا ن تا آ غا ز قرون مسیحی
از ا فغا نستان بر یک قسمتی از ایران ادامه داشت .
        پنج :در حدود { 70  ق م } قبا یل آریا ئی نژا د کوشا نی و بعد از آ ن  هفتا لی در افغا نستا ن
استقرا ر یا فته و  به تشکیل بز رگترین امپراطوری های نیرومند  پرد اختندکه سرحدات آن
از حد و د  مر و  و  د ا مغا ن تا ا وا سط هند به شمول ما وراءالنهر میرسیدوخلاق مدنیت وهنر و
آ داب و آ ئین خاصی بو د  ند  ،  که  ز ا د ه   و پر و ر د ه سعی وتفکر  و  ا ندیشه مردم همین سرزمین
ا فغا نستان بو د .         سلطه کوشا نی و هفتا لی  تا اوایل ورود  اسلام و حدود  { 600 م }  مدت
شش قر ن به اشکا ل سلطنت های قوی وشهزادگان محلی  دوام داشت ودرین مدت
گاهی  فتوحات پادشاهان ساسانی ایران نیز دراراضی افغانستان توسیع یا فته است .
   از حدود   {230  م } که دامنه فتوحات اردشیر بابکان تا پشاور  در کو شان شهر رسیده بود
تا حدود { 365 م }  که هفتالیان از شمال هندوکش تا وادی سند وکشمیر رسیدند ، مدت
یک قرن ز مان سلطه سا سا نیا ن  پا رس بر ا فغا  نستا ن شمرد ه میشود  ،  که   آنهم با جنگها  و
مقاومت ها ی مردم ا ین سرزمین با آن سلطه بیگانه سپری شده است .   
    بین سالهای  {350 م} و { 358 م}  قبایل افغا نستان با شاپور دوم ساسانی پارس آویزشها داشتند تا که سرداربزرگ این قبایل گرومباتس با او صلح کرد  و در جنگ با رومنها پا د شا ه ساسانی
را کمک نمود  و لی درهمین  ا و قا ت پا  دشا ها ن بزرگ کیدا ری در افغانستان با سلطات اجنبی مقاومت ها داشتند ، تا حدی که پا د شا ه سا سا نی پیروز {459  ا لی  484  م }ازد واج  خواهر
خود را با صلح به  پا د شا ه کیداری ا فغا نستان گنگ خاس پسر کیداره پیشنهاد کرده بود ، و پای
تخت ایشان کا پیسا وپشا ور بود.
 درسنه  427  م  قوای هفتا لی  افغا نستان با بهرام گور ساسانی پارس در آ ویختند تا اخشوان
 پا د شا ه  ا فغا  نستا ن  به  پیرو ز ا و ل سا سا نی ( 457 الی 484 م  ) شکست داد  وطا لقا ن و
خراج کزافی را از او گرفت وپسرش قباد نزد دولت هفتالی افغا نستان به یرغمل گرفته شد.      پیروز سر خود را درسنه {  484  م  }  د ر  جنگ  با  اخشو ا ن  پا  د شا ه ا فغا نستا ن  کذاشت و دخترش به دست همین پا دشاه ا فتا د و دولت  ساسا نی پارس باجگذار او بود ومارکوارت
مستشرق  گوید که دولت ایران تا حدود {500 م ] برای ادای باج وخراج به هفتالیان
ا فغا نستان به رسم الخط کوشانی  هفتالی  مسکوکاتی ر ا ضرب میکردند ، وازصلب  اخشوان
وبطن دختر پیروز ساسانی دوشیزه به زنی  کوا ذ پا د شا ه پا رس در آمد  ، وچو ن این پا د شا ه  از
طرف مردم  پارس خلع شد ، درسنه{  499 م   }  به مدد عساکر هفتا لی ا فغا نستان واپس به
تخت  پارس نشا نده شد .  در خلا ل این قرو ن سلطه خاص پا د شاها ن ساسا نی پا رس بر
ا فغا نستا ن بیش ازیک  قرن نیست وما هم آ نرا  به حساب میگیریم.
    شش :در دوره اسلامی بعد از 651 م   که پادشاه آخر ین ساسانی یزد گرد سوم درآسیاب مرو
به اشاره حکمران آن ماهوی سوری بدست آسیابا نی کشته میشود  ،  و دورۀ شاهی ساسا نیان با او
ختم میگردد ، ایران مانند جمله یونا نیا ن بسرعت تام در مقابل فاتحا ن عرب ازبین میرود،
و لی مقا ومت های  مردم ا فغا نستان تا دو صدسال و حدود   200  ق   دوام می کند .  این مقاومت ها برای حفظ آ زادی  ملی مردم ا فغا نستان در مقابل سلطه عسکری  اعراب بوده
   والا سلطه  د ینی اسلا م را مرد م     با طیب  خا طر قبو ل کرد ه بو د ند  ،  ودر مقابل دین اسلام
و قرآ ن  نمی جنگیدند .
  در دوره اسلامی همواره مرا کز قدرت وسلطنت نزد مردم ا فغا نستان بوده واز این جا بر اراضی وسیع ایران کنونی حکم رانده اند  بدین تفصیل :
              الف : حکمرانی طاهریان فوشنج هرات از    205    تا  259   ق  .
            ب : حکمرانی  صفاریان زرنج  نیمروز و وادی هلمند از   247    تا   393   ق  .
            ج  : حکمرانی سامانیان بلخی  از{   379   تا  389  ق }.
             د : سلطنت غزنویان  از غزنه  از { 351  تا  583   ق} .
             ه :  سلطنت غوریا ن ازفیروز کوه غور و هرات وبا میان از  حدود {  550  تا  612  ق} .
   درین مدت چهار صد  سال همواره مرا کز  قدرت وحکمرانی دردست مردم ا فغا نستان بود
وبعد از آ ن از  { 600   تا  800   ق }  دورۀ فتور چنگیزی وایلخا ئی است که تمام ایران لگد کوب سواران مغل میگردد  ، ولی باز هم  در ا فغا نستان قوای ملی مانندقبایل پشتون در کوهسار پشتون   خوا و پا د شا هان کرت در هرات وملکان نیمروز به مقاومت گرم وسرد خودادامه
داد ه اند ، تا که در 807  ق پادشاه مدنیت دوستی از خا ندان تیمور لنگ  که ثقافت خراسانی
     پرورده شده بود  ،  در هرات برتخت نشست .    وبعد از ین تا حدود( 920   ق)  سلطنت
این دود مان پا دشا ها ن ا فغا نستان  از دریای سند تا نهایت ایران کنونی ا دا مه دا شت ،و
از هرات  پا یتخت  زیبای ا ین دودمان  ، انوار هنر وفرهنگ وحکمداری وسروری برسر
تاسر قارۀ آسیا می تافت .
     هفت  :  درحدود  916  تا ( 1510  م )  که شاه اسماعیل صفوی شیبا نی خان را در جنگ
 مرو بکشت  ، ا فغا نستان شما لی وشرقی تا قندهار به بابر  وشاهان اوزبکیه بلخ تعلق داشت و
فقط یک گوشه غربی آن با صفویان اصفهان  بود که این سلطه فقط بر نصف غربیافغا نستان
تا حدود  ( 1115  ق)  مدت دو قرن ادامه داشت و در سنه (  1119  ق  ) با قیام مردا نه
میرویس خان درقندهار قطع شد واین مرد  مدبر ود لیر چندین بار لشکریان متجاوز صفویه را
در میدانهای قندهار ووادی هلمند از دم تیغ تیز گذرانیده وبعد ازوفا تش پسرش شاه محمود
 هوتک با مردان قندهاری  در لمحه بصر  ،  بدیوارهای پای تخت ایر ا ن اصفهان خودرا
رسانیدند ودر در سنه  1135 ق گلیم  رژیم فرتوت صفویان را ا ز  صحنه ایران  بر چیدند
و پادشاه فا تح ا فغا نی{ شاه محمود هوتک }  به زانو درآمده  ونیایش کرد ، و تا ج  شا هی ایران
را بدو تقدیم نمود ، وهم درین  ایام روئسای ملی  ابدالی  افغانی پرچم پیروزی را بر آ سمان  هرات ا فرا شته  بو د ند .  
        دریکی ازنشرات ا یر ا ن که  به شخص بز ر گی از آن مملکت برادر ما منسوب است این     حرکت میرویس وشاه محمو د  فا  تح جوا ن افغان را به تعبیر نا د رست  { کا ر و ا ن ز نی }
یاد کرده اند ، آیا وقتی که سلطان محمود ازغزنه یایعقوب صفاری اززرنج یا طاهرازهرات و
فوشنج یا غیاث الدین از غور یا سلطان حسین ازهرات بربلاد  غربی مما لک وسیع ایشان درعراق آنروز {   ایران امروز } لشکر  کشی ها میکردند ، آن هم کاروان ز نی بود ?  
    برادران  ایرانی مابا ید محاسبه فوق را همواره در تاریخ فراموش نکنند ، شما در هفت فقرۀ
بالا غور کنید ، ازمدت   2400  سال باین طرف ایام سلطه و قدرت مردم ایران کنونی
بر ما چقدر بود  ? وبالعکس  مردم این سرزمین  برآن جا چقدر حکم رانده اند  ?    
        اینک ببینید  :
                 سلطه ایرانیان  :
     1 -  سلطه  ما د ازهمدان   80    سال بریک قسمت ا فغا نستان .
       2  -  سلطه هخامنشیان پارس 150 سال بر تمام .
       3 -   سلطه  ساسا نیان پارس   100  سال  بر یک قسمت .
      4 – سلطه  صفویان  اصفهان  200  سال  فقط بر نصف غر بی .
   جمله  530  سال .
             سلطه مردم ا فغا نستا ن  :
       1 -  سلطا ت سا کها  ، پارتها پهلوا  اشکا نیا ن  بریک  قسمت ایران  200   سال  .
       2  -  سلطه    هفتا لی بر یک قسمت  پنجاه سال .
     3-  دوره  اسلامی ازطاهریان  تا غوریان  400   سال  برتما م ایران .
     4 -  دوره تیموریا ن  هرات برتمام  ایران 100   سال  .
     5 -  سلطه  هوتکیان  و ابدالیا ن  قند هار  وهرات پنجا ه سال  .
       جمله   800  سال  .
    با ین حسا ب  اگر سلطه شا ها ن  ایران با وقفه ها و خلا ها  درطول بیست و سه قرن  فقط  پنج
قر ن  آنهم بریک قسمت ا ز ین خا ک بو د ه ، سلطه هشت قر نه  بر آ نها با وقفه ها و خلا ها  و
تسلسل از   200   ق   تا حدود  1200   ق  ثابت  است .
   پش ما نمیدانیم که این برادران عزیز ما چرا این حقایق  را فراموش میکنند . ا گر ایران
وقتی شا هنشا هی د ا شته   وملت قوی بوده ،ا فغا نستا ن هم شا هنشا هی  های متعدد قوی و
پیروز درطول تاریخ  داشته است  وا گر  درجوار ما کسی  به استناد چنین  چیز ها بر تا ر یخ و
جغرافیای تاریخی ما تعرض میکند وخاک های  کشور ما  را جزو کشور  دیگر  به قلم میدهد ،
با ید بدا نند که ا ین محا سبه ها پیش ما هم موجو داست  ، و نمی توانیم عظمت  شاهنشاهی
 های کوشانی و هفتالی  وصفاری وساما نی و غزنوی و غوری وتیموری  هرات وهوتکی
وا بدا لی قندها ر را که ازکا نون عظمت واصالت تاریخی این سرزمین  نشو ونما نموده اند فراموش کنیم . این یک محاسبه تاریخی بود ، که ما  در رد نشرات  ودعا وی  کنونی  برادران
ایرانی نوشتیم  ، و الا  برای ملتی ما نند ایران وملتی ما نند افغا ن که سخت نیا زمند انکشاف و اصلاح  او ضاع حیاتی خویش ا ند ، زیبنده نخواهد بود که  اوقا ت  گران بهای خودرا به چنین دعاوی پر هیاهو صرف کنند .
  امروز هردو کشور ا فغان و ایران مرز های مشخصی دارند ، و قا  یع  تا ر یخ خودرا به محیط بیکران
ماضی سپرده اند  ، ما نبا ید ا کنون  در آن بپیچیم ، وتنها به مفاخر گذشته ضیاع وقت وسعی نمائیم .
ما مشترکاتی  در تاریخ و فر هنگ هم داریم ، آ نچه امروز  به هرات یا زرنج یا زابل یا کابل تعلق میگیرد ، آنرا با ید به ما بگذارند  ،  و آنچه  به طوس و نشا پور وری واصفهان  و همدان و کرما ن تعلق
د ا ر د  ،  مال ایرا نیا ن عزیز است  وبا ید به  آ نها گذاشته شود .
  در دنیای پر جنجال امروز هردو  ملت مشکلا تی داریم ، باید در  یک فضای  دوستی  وبرادری  این مشکلات  را ا ز پیش  برداریم ، ما با حفظ  مفا خر  نیشنلیزم  ا فغا نی و تا ر یخ  وسوابق آن  و
مبارزه  مردا نه  درین را ه حاضریم با د وستان  همجوار  گرا می خود  یک ز ندگی دوستانه   و صلح
    جو یا  نه بسربریم  ،  و لی هیچکس را اجا ز ت نخو ا هیم   د ا د  که مفاخر  و  تا   ر یخ وسو ابق ما را
غارت نمایند .                         
                     مخا لفو مخ ته کلک  لکه شاخه یم  
                  په دوستی کی په نرمی لکه اوبه يم
 
 
   يادونه:
د روهي ويب پاڼې اداره له ښاغلي نقيب الله  ( خلج) څخه مننه کوي، چې دا تاريخي سند يې د خپرولو لپاره پرموږ پيرزو کړ.
ګران هېوادوال کولی شي، چې د رسالې په توګه هم دغه مهم سند ولري. په دې اړه هيله ده، له ښاغلي   نقيب الله  ( خلج) سره په دې شميره اړيکې ونيسئ:
0049228679277