حکيم ( روان
)
لارې درته څارو دښتو غرونو کې
ستړی شولې هيلې درته زړونو کې
ولې ته زمونږ د برخې نه راځې ؟
ولې دې پر
ايښی يو غمونو کې ؟
چيرته يې پسرليه مونږ دې هېر کړلو
سوړ ژمی مو خور دې په کورونو کې
ولې ته زمونږ
پوښتنه نه کوی ؟
خلاصې شولې اوښکې مو ويرونو کې
ستړی شو نور مونږ په ژړا ستړی شو
وينې مو وچيږی په رګونو کې
بس دی زمانې ناکردې مه کړه نور
چار
چاپېر دې ګير کړو په اورونو کې
لرکړه تور وزرونه د تور تم له مونږ
وار د بغاوت دی اولسونو
کې
راشه پسرليه ! ته د وير نغمه بدله
کړه
تور ژمی نفاق واچاوه وروڼو کې
وروڼه سره غاړې باسه خپلو کې
بيا نغرې ګرمې کړه قومونو
کې
ته د لوی احمد سندره ووايه
وګرځه د ستر افغان په غرونو کې
ته يوه هنګامه شه د پامير په سر
ووايه خيبر ته په رازونو کې
راوړه په ځولۍ کې د خيام مستی
تأو شه د خوشال په سنګرونو کې
مينه شه دوستی شه د افغان ولس
توره يې شه ، ډال يې شه رزمونو کې
ته يو نوی راز شه د انسان په نوم
ساز شه او سرود يې شه غوږونو کې
زما شاړې ډاګونه او سپېرې دښتې
سرې شنې کړه او غرق
يې کړه رنګونو کې
راشه زما ويجاړه مېنه ښکلی کړه
ډوبې يې کړه پېغلې په ګلونو کې
بوځه محتسب د جومات غاړې ته
ماسره ستومان شو
حسابونو کې
زه وهاغه خواوو ته نږدې نه ځم
نه شته زما خير په
ثوابونو کې
ته که پسرلی يې په رښتيا سره
راشه و ناڅېږه
زما جامونو کې
ډک کړه ډېر خمونه د سوما څخه
بيا چې نشې مستې شی سرونو کې
داسې چې ساقی ته نور حاجت نه وی
نيل د
ميو راوله موجونو کې
جوړه کړه د مينې دنيا جوړه کړه
هغه چې يې زه وينم خوبونو کې
پريوزه د وطن ليلی په پښو کې مې
ورکړه
سره ګلونه يې لاسونو کې
