تصور انسان از زنده گی به دو معنی گذشته و حال، او را در فضای میان آن ها اگر در تامل آینده امیدوار می سازد، عقبه ی آن، به ماضی ای نیز وصل است که وقتی تداعی می شود، در جا هایی که خوش باشد، عزت نفس می بخشد.
یکی معنی معمول مرز و بوم، جای آرامش های آدمی ست. در ضرورت القای فرهنگ سازی های آن، گذشته های خوش مردم در مرز و بوم بزرگان و حیاطی که در فرصت های آن اندیشیده اند، این محدوده را نوعیت و ماهیت نیز می بخشد.
در چند سده ی پسین، هرچند تعدی و هرج و مرج در سایه ی تنازع بیرونی در این مرز و بوم، تکدر آفریده اند، اما در فرصت هایی که تحریک جمعی و شعوری مردم، ایجاد می کردند، رجوع به «روزگار وصل»، افغان ها را در کنار هم آورده اند.
در مجموعه ی مرز و بوم، چند تای «خوش» تاریخ ما در نوسان تاریخی تداعی شده اند. در آن چند مقطع، هرچند با تمایل به نیک نگریستن، این واقعیت هم از قلم نیافتیده که در مرز و بوم ما سال هاست خوب و بد توام اند.
لینک دانلود:
https://www.ketabton.com/book/13258
