به تازه گی ایالات متحده امریکا و گروه طالبان اعلام کرده اند که دو طرف روی طرح کاهش خشونت ها در افغانستان به توافق نزدیک شده اند و عنقریب از سوی نماینده گان دو طرف امضاء خواهد شد.
هرچند از جزئیات طرح کاهش خشونت ها اطلاعات موثق در دست نیست اما گفته می شود که این طرح در واقع یک آتش بس غیر رسمی است و گروه طالبان در هنگام اجرای این طرح گروه طالبان از اجرای حملات انتحاری و انفجاری بالای شهرها و مراکز نظامی و ملکی خود داری می کنند و در مقابل حکومت افغانستان نیز از شدت عملیات های نظامی در مقابله با این گروه کاهش می آورد.
با آن که بنده به عنوان یک شهروند افغانستان به شدت علاقمند کاهش خشونت ها و قطع جنگ در افغانستان می باشم اما به نظر من ایالات متحده امریکا به ویژه رییس جمهور ترامپ و همفکرانش بیشتر از استقرار صلح و کاهش جنگ در افغانستان به امریکا و مخصوصاً اهراز دوباره کرسی ریاست جمهوری این کشور از سوی ترامپ می اندیشند.
تنزل و مدارای بی پیشینه رییس جمهور ترامپ در گفتگوهای صلح با گروه طالبان نشان دهنده آن است که امریکایی ها می خواهند در زمان محدود به نتایج مثمر و ظاهراً ملموس دست پیدا کنند و ترامپ در کمپاین های انتخابات ریاست جمهوری امریکا آن را به عنوان حربۀ موثر علیه رقبای خویش استفاده کند.
ترامپ در جریان 4 سال و اندی ریاست جمهوری خویش در بیشتر موارد نتوانسته است به خواست ها و نیاز های اساسی امریکایی ها پاسخ ارایه کند و مورد انتقاد سیاسیون و شهروندان این کشور قرار دارد به همین منظور می خواهد با توافق روی کاهش خشونت ها و خروج بخشی از نیروهای امریکایی از افغانستان بار دیگر دل امریکایی را بدست بیاورد چون یکی از شعارهای ترامپ در انتخابات گذشته امریکا ختم جنگ افغانستان بود و اکنون که زمان محدودی برای آغاز کارزارهای انتخابات امریکا باقی مانده است می خواهد با مشت پر در مقابل ملت امریکا و رقبای انتخاباتی خویش ایستاده شود.
با توجه به آنچه ذکر کردم در چنین شرایطی تنها خواست عمده و اساسی امریکا دست یابی به یک توافق در مورد صلح می باشد ولو که مقطعی و زود گذر هم باشد.
در این زمینه می باییست حکومت افغانستان به عنوان دولت برحالف قانونی و منعکس کننده خواست های مردم افغانستان صریحاً دخالت کند و اجازه ندهد تا با سرنوشت صلح برخورد سلیقوی صورت گیرد و قربانی آن را مردم افغانستان بپردازند زیرا صلح بدون دخالت حکومت و اقشار مختلف مردم افغانستان نمی تواند متضمن بقای آن باشد چون گذشته گروه طالبان مانند آیینه قدنما در مقابل همه جهانیان است و هیچ آزاده یی نمی خواهد یکبار دیگر تفکر طالبانی افغانستان شمول گردد.
