مود، فیشن و آرایش از زمان نخستین بشر تاکنون در روی کره ی خاکی در کنار عوامل دیگر با انسان ها رشد کرده اند. آرایش به جا و برازنده برای حیثیت انسان، نه تنها بد نیــست، بل بر زیبائی و برازنده گی نعمات خداوندی می افزاید، ولی آن چه بی در نظر داشت اخلاقیات صورت می گیرد، زننده است.
امروز در جهان، مود و فیشن و آرایش به صورت سرسام آور، شماری را به خود مشغول کرده اند و از تجارت های مهم به شمار می روند، ولی در این میان بعضی مود ها و آرایش ها، به استثنای سالون های فیش شو و استدیو های تلویزیونی، حتی در کشور های خیلی آزاد، مجال حضور در میان مردم و جامعه را نمی یابند. یعنی صرف جنبه ی تفریحی و تبلیغاتی دارند. مانند نمونه هایی که بسیار سکس هستند یا نمی توانند نیاز های پوشاک در سرما و گرما را برآورده سازند.
از آن جایی که تکنالوژی سبب شده کشور عقب نگه داشته شده و ویرانه ی ما نیز از تمام دست آورد های درست و نادرست، به زودی باخبر و از آن ها متاثر شود، مود و فیشن جهانی را حتی می توان در کوچه های خرابات، در گولایی حصه ی اول خیرخانه، بازار مریم، طره باز خان، جاده ی انصاری و مکروریان های پُر از خسک و کیک نیز به وضاحت مشاهده کرد.
بعضی از پسرک ها و دخترک های نیمه بی سواد ما با دیدن فلـم ها و نمایش های تصویری، نماینده ی غیر مستقیم مود و فیشن جهانی شده اند؛ اما آن چه به تناقض آن می افزاید، ناهمآهنگی صورت و سیرت است.
تجزیه و تحلیل روحیات اهل مود و فیشن، به خصوص افراطی، محرز می کند که چون مشاغل مهم فرهنگی، فکری، کاری و اجتماعی مسوولانه ندارند و عموماً در اجتماع با خلوت های زنده گی خصوصی خودشان زنده می کنند، از فرط خصوصیات درونی، بیشتر به آن چه می پردازند که به آن عادت کرده اند.
شاید ماه یک بار اصلاح مو، برای یک جوان متعهد، اهل کتاب، مسوول و با سواد، کافی باشد، اما یک افراطی مود و فیش، هفته ی دو یا سه بار به سلمانی می رود و وقت هزینه/ ضایع می کند.
بدتر از همه، طیف بی سواد یا روستایی مود و فیشن است. اناث این طبقه از مواد آرایش، مانند مواد رنگمالی استفاده می کنند. آنان عموماً با سرخی و سفیدی زیاد چهره، شناخته می شوند. مردان شان با عطر های زننده که به نام عطر های مُرده معروف اند، و عموماً در کنار جاد ها فروخته می شوند، فضا را آلوده می کنند.
بسیاری از رفتار جلف، سرسری و سبک که با ظواهر ارتباط می گیرند، ناشی از فقر فرهنگی، سواد و کار اند.
