کله کله، ژوند سړي ته ستړی شي
داسې دیارغم سړي ته غلی شي
مینه په نفرت دلته بدلیږي تل
بې له مینې انسان لکه دمړی شي
زه د رڼاګانوښارکې ژوندکوم
دلته په والله که ژوندون ښکلی شي
دادژوند ترخې شېبې به تیرې شي
خالي، له رقیبانوبه زمونږکلی شي
وي چې دجانان دعا له چاسره
واوره هرمیدان هغه ګټلی شي
بخت دوصال څومره ځلیدلی دی
ژوندیې لکه ستوری ځلیدلی شي
کابل وزیراکبرخان
