باور عام طیف روشنفکر فرهنگی در جغرافیایی که ما را با فرهنگ های ما وصل می کند، بر این است که مرزبندی های سیاسی، در حالی که عنصر تاریخ را بر نقطه ی عطف (قرائت خاص) قرار داده اند و ایجابات سیاسی، اهمیت آن را آشکار می کنند، اما ساخت افتخار از شکسته گی و درهم ریخته گی اشیای عتیقه (میراث های تاریخی بسیار کهنه) که بخشی از ماجرای های کید و ترفند کهن نیز دارند، مردمی را که هرازگاهی در مسیر بحران، در بی ثباتی اجتماعی ناگزیرند آغاز سیاسی بی آینده را در بستری بسازند که درازنای زنده گی ست، وامی دارد با تعصب باور های منشه از قرائت های منتسب به قید قومی، زبانی و ستمی، خودشان را در مرز های سیاسی- ولو با تجربه ی ارزش های نوین (دیموکراسی) هم پذیر نکنند.
از زمانی که در عقب میز مکتب، تعلیم را در فصل های تاریخ و ادبیات تعریف خاص ما تا پایان تحصیلات عالی مرور می کردیم، سریالی در جریان بود تا بهشتی را تماشا کنیم که هرچند زمینی (بی نقص نیست) اما تسکین عقده ها و آلامی که ناشی از تکدر زنده گی در بخشی از واقعیت جهان سوم بود، هرگز اجازه نداد برای رهایی از مرز هایی که با نام فرهنگ، ادبیات و هنر ما را ناگزیر می کردند خورجین ببافیم که این از من است و آن از تو- تلاش نکنیم تا محقق شود مردمانی که بر اساس آمار های طوالت آنان، فهرست می سازیم که چه قدر اند، آیا مشکل و ناهنجاری نداشتند؟
چرا این مجموعه ی مفخره که در واقع روایتی از مردمانی ست که بدون شک صعود و افول آنان ناشی از ضعف ها و کاستی ها بود، کلیت می شوند و بدون تفکیک، تعریف خوب و بد، ما را دربر گرفته اند تا فقط افتخار کنیم که چنین است و چنان بود.
در واقع بستری که بتواند هم پذیری را اصل کند، زمانی شکل می گیرد تا باور ها فقط بر اساس ارزش های فراتعلقات قومی- افتخاری خاص شکل گیرند و مردم آگاه شوند در حالی که هیچ تضمینی وجود ندارد ریشه های آنان پس از آن همه شور تاریخ (فراز و فرود نابودی و تغییر مکان) بیخ های چند هزار ساله اند که دیوانه وار تلقین کنند طبقات کنونی- بدون تضمین اصل متجانس، بقیه ی تعمیر اند، حتی در تضمین بزرگ ترین عدالت اجتماعی و نظام دیموکراتیک، هیچ گاهی به قرابتی نمی توان رسید که مردمان یک جغرافیای سیاسی، با تعصب فرهنگی و تاریخی همواره فراموش می کنند زمان آنان، عنصر پیوند را فقط بر اساس اصول حال و استمرار، متضمن است.
بخشی از دشواری های ما برای تفاهم و هم پذیری، منشه از دلبسته گی هایی دارند که اجازه نمی دهند ارزش های انسانی را انسانی بگوییم.
با نشر کتاب «زمانی که مفاخر ناچیز می شوند»، آن قسمت های سریال گذشته را نمایش می دهیم که عقده های عقب مانی ما اجازه ندادند نقد شوند؛ و اما تلاش برای افهام در این راستا کمک می کند جغرافیای تعصب درهم شکند.
یادآوری:
ناشر کتاب «زمانی که مفاخر ناچیز می شوند»: دانش خپرندويه ټولنه.
محل پخش و فروش کتاب «زمانی که مفاخر ناچیز می شوند»: کتاب فروشی دانش؛ رو به روی شرکت رحیم گردیزی، در مسیر جاده ی ده افغانان- دهن باغ.
