ته لکــه ګل ، ز ه لکـــه وخت بــيا د ي بــها ر تېـــر و م
تل د ي پر څنګ بد نا مـه ژ و ند لکــه د خــا ر تـــېر وم
پی مخــی يارمي دســپوږمـــۍ غـــوندي په شــپه کـــي راځـــي
ز ه لکه ستــو ر ی و يښـي شـپې تل پر مــدار تـــېر و م
ته و ا ز ه ز ړ ه د يــو ميــن يم د يو ښکلي لا س کي
چـي ســو ی ژ و ند ، په غم پېلـی پر ا نــګا ر تــېر و م
کاش ! چي غــړۍ ته دي امــېل له شُعـــابــونـــو جــوړ کــړم
د لمر په کو ر کـي دا ار مان ستــا د سِنـــګا ر تېروم
د ز ا غ په ز ړ ه کي تو ر اُ ميد د هر خز ا ن وهمه
شا هين نظر ستا د ښــکلا پر لا له ز ا ر تېر و م
ســتا تر درشلـــه بــه زه کـــوم – کـــوم پُل صـــِراط پای کـــوم
هــسي خـپل تر يـخ د و ږ خــي عُـمر پر دې لار تــېروم
کلــه بــه غـا ړ ي د رقيب د د ې پر يبو نو پر ې کړم
د فِکــر تيغ مي هم ما ښـا م ا و هـم سها ر تــېر و م
ز مــا د اُ مــيد رو يـــبار تــه تل وايــي بــس داســي نـــګار!
چــي د ا نا خو ا لــي به مد ا م پر ملتـيا ر تــېر و م
جنوبي پښتونخوا
