ښاغلی آصف وردګ(کاشکی چلو یی تخلص وی)
دا سړی دورګو ولایت د جغتو ولسوالی دی د یوی ښی کورنی نه دی. د ظاهر شاه او داوود خان د حکومتونو په دوران کی په کابل کی لنډغر وو او بد معاشی به یی کوله. همغه وخت د تیغ لندن بریچ په اعلان کی شامل شو او بد معاشانو ته به یی د یو خاص نوع چاقو درلودلو صفتونه کول چی اوس یی ځان ته مسلک جوړ کړی [جورنالست].
دده حریف چی لوی بد معاش وو او په کارته نو او بګرامی طرفونو کی به یی بعد معاشی کوله د خلقیانو دحکومت په راتګ سره نور هم قوی شو او یوه ورځ یی د آصف سره د یو هلک په سر دعوا ی شوه او آصف یی په چاقو ووهلو. آصف د تداوی او جوړیدو وروسته کوشش وکړ ددغه به معاش سره جوړشی ترڅو د هلکانودساتلو زمینه ورته مساعده شی اما داکار نور نو ځکه ممکن نه وو چی دهغه د زخمی کیدو په دوران کی هغه بل بد معاش ...... هغه کسان ځان ته طابع کړی وو چی آصف به ورځینی جزیه اخیسته. دلته نو نور آصف خان ته دهلکانو د ساتلو زمینه نه وه مساعده او دتیغ لندن بریچ اعلانونه هم نور بند شوی وو، نو ځکه د یو بدیل په فکر کی شو. دده د ښه بخته دغه وخت مجاهدین را پیدا شوی وو.یو څه مشهور شوی وو او د پیسو د پیدا کیدو هیلی وو، خو تردی هم زیات داچی پاکستان دلنډغرو لپاره بیا ښه ځای وو.
نو ښاغلی آصف چی یو عالم غمونه یی په زړه باروو، خپلو بعضو بچه بیریشانو ته ورغی او وروستی خدای پامانی یی ورسره وکړه. یو شاهد وایی چی آصف خپل یو پخوانی بچه بی ریش ته په ژړغونی آواز وویل چی [بچیش مه خو حالی میرووم اګر بخیر جهاد تا بهارامسال کامیاب شد پس میایم و تو همرای من میباشی این بچه خر لالا... را بخدا اګر بانم.
آصف د غمونو نه په ډک زړه د کابل نه ووت او جغتو ته ورسید کلی ته په تلوسره خلکو تصمیم ونیو چی نوی ځوانان او کورنی باید احتیاط وکړی ځکه دا بد زړی اوس بیرته را پیدا شو ترڅو د فساد د خوریدو مخنیوی وشی. یوه ورځ آصف د کلی په منځ کی ولاړ وو چیرته به چی کورنی تیریدی را تیریدی. یو سپین ژیری راغی او آصف ته یی وویل چی که بیا دلته ودریدی نو دا دبل لاستی به د په .... کی درته ننباسم! دا د کابل کوڅی ندی چی ته دلته بد معاشی وکړی. آصف نور هم غمجن شو د مزلونو طاقت یی نه درلود خو پاکستان ته روان شو. هلته د هجرت محیط وو لمونځ او اودس او د جهاد او شهادت خبری وی. چی د آصف د ایمان او تقوی په ظرف کی نه ځایدی. خو دافغانانو لپاره آزادی وه چی هرچیرته غواړی ولاړ شی او قدر یی هم کیدی. آصف د باراز سړی وو چغلپوری او نوښار ته بلد شو او بیا دهغه ځای نه یی په لاهور کی دهیرا منده یی آدرس پیداکړ، کوم ځای چی آصف په خوبونو لیدلی وو. دزړه غمونه یی کمیدل خو لاهم د لالا.... دراتګ تشویش ورسره وو ځکه ده ویل چی دی مجاهد شوی نو لالا... خو په طریقه اولا سره کیدای شی، داچی هغه دده رقیب وو ویریده چی که راشی نو بیا به ددی ځایه چیرته ځی.
دهواپه ګرمیدو آصف بیرته وطن ته دراستنیدواراده وکړه خو فرق داوو چی څوک په تنظیم کی وو هغه دامکاناتوسره کورته راتلل خو دی بیا ډیرپه ښه وضعیت کی نه وو. د ملنګانوزنده ګی یی ولیدی میرانشاه ته چی راورسید قوماندانان یی ولیدل دکش او فش سره سره یو نیم هلک یی هم ترڅنګ ګرځی چی دی کار د آصف زړګی خوړین کړ خو دی هدف ته درسیدو عقل یی کار وکړ. دصلاح خرڅول یی ولیدل او د حیرا منده یی کی د بی وسی شپی یی ورپه یاد شوی خو امیدونه یی پیدا کړل خپل ملګری ته یی وویل[اوس می هم دپخوانی ژوندټول شرایط پوره کیدوونکی دی] داځل منی په یوتنظیم ته ورځم او یوه جبهه به اخلم.
سنبله شوه مجاهدین به ترتیباتو وو چی یو څه عملیات به وکړی او بیا به د صلاح د اکمال او دژمی د تیرولو لپاره پاکستان ته ځی. څو ورځی تیری شوی آصف معلوم نشو خلکو ویل چی کاشکی بیرته کابل ته تللی ځکه بد بخت باید په بدبخت محیط کی وی ترڅو یی خلک د شر نه په امن وی. خو آصف پیښورته رسیدلی وو او دیو تنظیم سره یی د خپلی کورنی سابقه یاده کړی وه اما دکابل تجربی یی نوی ورته ویلی ځکه ده فکر کاوه چی که خلک ددی نه خبر شی هسی نه چی پدی توریی ونیسی چی په فلانی وخت کی زمونژ دهمسایه کورته ورلویدلی وی او یو۵۳۰ ټیپ د غلا کړی وو.
ترڅو چی نور مجاهدین پاکستان ته رسیدل آصف یوه وړه جبهه جوړه کړی وه او یو ځل بیا یی مخ په حیرا منډه یی حرکت وکړ داځل یی تر ښه نوم لاندی بد کارونه کول نوځکه الله وشرماوه او د کابل د بتخاک دیوه پخوانی رقیب سره مخ شو هغه ته یی قصه وکړه چی اوس قوماندان دی هغه ورته وویل هم د دتیرکال او هم د اوس چی په حیرا منډه یی کی څه کړی هغه راته معلوم دی پیسی راکوه او که نه نو بیا د حال وایم. آصف پیسی ورسه نیمی کړی او څوروځو په تیریدو سره بیرته پیشور ته راغی.
دخدای کړه وو دبنده ورته کاته وو بل پسرلی آصف د مجاهدینو دراتګ سره وطن ته راغی او یومیل ټوپک هم ورسره وو څلور نور چرسیان ورسره ملګری شول او په پولو په ګرځیدل. اما څوک نه پوهیدل چی دا جبهه ده که د آصف د چرسوګروپ؟
یوه ورځ دهغه تربور چی نیک نوم یی لاره او اوس ښه قوماندان وو ورته وویل چی آصفه په لارو سم ګرڅه چی څوک به د خدای ناخواسته په ..... سوټی درننه باسی. آصف چی پخوا هم بد معاش وو او اوس یی بیا څه سترګی خلاصی شوی وی وویل چی دی نورقوماندان دی اوداسی خبری دده شان سره نه ښایی. دده تربور چی دده ټوپک و څلور نوربی صلاح چرسیانوته کتل نو یی ورته وویل چی ته او قوماندانی او جهاد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
آصف ورته وویل تربره خبره دی سمی کوه که ته قوماندان یی زه هم داسی عادی څوک نه یم والله څومره هلکان چی ما ساتلی که یی ته په عمر هم وساتی چی د وزیر دزوی نه به کم وو ما بچه یی بی ریش نه کاوه ټول بچه بی ریش می د وزیرانو زامن وو ته اوس ماته لویی لویی خبری کوی. قوماندان چی پوه سړی وو ویل ویل څه خدای د وشرمه وه همغه لعین یی خو څیره د بدله کړی ځه ورک شه قوماندان یی که هر بلا یی هملته په پیښور کی یی ساته چی دلته د بیا ونه وینم چی دجبهی نوم واخلی! صلاح اخله او په میرانشاه کی یی خرڅوه او بیرته حیرا منډه یی ته ځه ترڅو ددلته خلک دشر نه په امن وی.
آصف چی بل ځل صلاح وا خیسته میرانشاه ولاړ صلاح یی اوبه کړه او مخ په جرمنی ولاړ. داچی په جرمنی کی څه تیر شول بعضی افغانان پوهیژی اما زه غواړم دده نوی رول ته راشم.
جرمنی د ۲۰۰۱ کار راپدیخوا په افغانستان کی ډیر جاسوسان مقرر کړی چی حتی د جرمنی پارلمان وویل چی دا کسان ډیر زیات دی او ټول یو دبل کارونه کوی. آصف یو ددغه کسانو نه وو. پدی خاطر چی نوم ورته پیدا او شخصیت ورته جوړکړل شی د جرمنی استخباراتو ورته وویل چی باید دطالبانو او پښتنو دحق نه ددفاع غژ پورته کړی ترڅو یو ځل شخصیت شی بیا به نو خپل نورمال کار ته دوام ورکوی. آصف همدا کار وکړ او اوس نو خپله نورمال کار چی دجرمنی د تعین کړی تجزیه غوښتونکی ګروپ لپاره مطبوعاتی کارونه دی په مخ وړی د نور نورین او نورو تلویزیونونو په پردوبه مو لیدلی وی. کونګی پسروی خو هغه بله ورځ یی بیا پکول په سرکړی وو چی دا دده د شان سره مناسب کاروو.
دنظار دشورا سیاسی کارپوه، مجاهد او قوماندان اوس تاسو پیژنی نو یقینآ چی د نظار د شورا د شخصیت په هکله او داچی د پښتنو نه څوک ورسره ولاړ دی تاسو اوس ښه قضاوت کولای شی.
