چې سپرلی شی ښايسته شی داخړ کلی .
دازړه ته راتير دژوندون څلی
.
ميلمه کوټ په ميلمه پاله شنه جامه کی .
دصحرا باع سرې غوټۍ ورته خندلی .
په موسکا موسکا بادام په ګلو راغی .
شنی شنی ولی ورته ښکلی نڅيدلی .
عليشر جونی په شنو چينو مستی کړی .
.دلکڼو غيږ کی ناڅی نازولی .
. دتڼيو زيړ ګلان لمر ته ستر ګک کړی .
خيدر خيل ګوره اتڼ ته راوتلی .
دځدراڼ دغرو په لوړو لوړو څوکو .
دناخترونو کی غاړی کړی بلبلی .
جونی ووتی په سيل دسرو جنډو شوی .
هديری شوی دګلو دباغ نه ښکلی .
خدايه مه راوله نور پرموږ غمونه ...
پريږده تل دوی سپرلی ښکلی غزلی
احمد پښتون اديسه اوکرائين
