غزل

چي په تیاره کي مو ډېوه د هیلو بله نشوه
 د بل په لاس را لویه شوې، زموږ خپله نشوه
 
 د هجر لار باندي مو ډیر ستړي مزلونه کړي
 چیرته نصیب کي مو، یوه منډه هم تر ګله نشوه
 
 د بغاوت سرونه بیا په دغه ښار راغلي
 دا ځل یي ولي دا مرداره وینه تله نشوه؟
 
 لا یي تر اوسه ورته هیله ده، د ځان یي ګڼي
سل کاله وشول، پښتونخوا لا له کابله نشوه
 
 هغې څو ځلي د سینې په سر ګذار ورکړی
 دا چي زخمي شوه، یوه شېبه هم بې درمله نشوه