ؤ ارمان ئې ســـتا ګـــــزار او تــــه رانـــه غـــــــلې
درويــــش نــــــورو کړ سنګسار او تــه را نه غــــلې
تـــا زمــــــه دلارښــــــونــې وه اخـــــــيستــــــــې
لــه مــــــاورکه شوله لار او تــــه رانــــه غـــــلــــې
ددښــــمـــــن ســـــر چـــــې پـــــه ګډه ورکو ټل ؤ
وکړ ما وربانـــــدې وار اوتــــــه رانــــــه غـــــــلې
نـــــور مــــخلــــــوق بــــــې ضـــــرورته راروان ؤ
ګـــــــرانــــه تــــه مــــې وې پکار اوته را نه غلې
« درويش» وژړل چې بيا دشپې په پای کــــــې
راغـــله سترګه دسهــــــار او ته رانــــــه غــــلـــې
