لا مــو پښــتــو د ژونـــد د ژبـــــــو پـــر ســرونو پاتـــــــېلا مــو بــــلا تنــــدي د وخـت لـــــه تنـــدرو نـــــو پاتــــــــې
په هر ګونګړي کې مې شور شته چې ویده خللک ویښ کړم د ســـــرو وښی یــم خــــو دیار لـــــه مــړوند ونو پاتــــې
معصومې هیلې مې د زړه څانـــــګو کې سا ه ور کويلـــکه ګلبــوټي کـــې غوټـــۍ لــــــــه بهـــــارونو پاتې
دزړګي غوټې مې سپړل غواړي په نر مـــــو شــونــــــــډود ژوند ســــــــوالونه مـې دوخت له ځوابـــو نـــو پاتـــــې
دغه بـــه هم فرهاده ځار لـــــه خپل پښتون غزل کړمدا یــو چونګ وینــه مې د یار لــه روحسارونو پاتــې
