غزل

تقدس دې په ليمو کې، د څلورو کتابونو عشق مې ستاله مخه زده کړ،نه له نوروکتابونو طالبانو مې د سترګو،بوراګانو غوندې لوستې د غنچو اودګلونو، په سمسورو  کتابونو شپه او ورځ دې يادومه،باب دمخ او باب د څڼو څه په سپينو کتابونو ، څه په تورو کتابونو دسپوږمۍپيغلې کوډګرې دوصال تاويز يې راکړ چې يې پټ را نه ساتلی،ستا د ستورو کتابونو ما د خيال په چاودو شونډو،د بوسې سندرې لوستې ستا د ګرمو ګرمو شونډو د ټکورو کتابونو ملايان به دې کافر کړي،منصوري غزلې وايې لږ خو ﻻس واخله کاروانه،له سرزورو کتابونو