وروسته له هغې چې د امريکايي بې زړو باتورانو په معصومو ماشومانو باندې چې یوازې او یوازې د خپلو کورونو او د خپلو بوډا والدینو لپاره چې ژمی پرې تود تیر شي د خسو د راټولولو لپاره غره ته ختلي ول د بمبارۍ په پایله کې شهیدان شول، نو د افغان حکومت د ادارې له سخت غبرګون سره مخامخ شول چې په پایله کې یې په افغانستان کې د امریکايي قواوو عمومي قومندان ډیویډ پیټرییس له کرزي او د شهیدانو له کورنیو څخه بخښنه وغوښته او وړمه ورځ یې د دفاع وزیر رابرټ ګیټس هم کابل ته ځآن راورساوه څو دغه مسله له نیژدې له کرزي سره وڅیړي او خبرې پرې وکړي. نن یې له کرزي څخه رسماً بخښنه وغوښته او وایي چې د ماشومانو د وژلو پیښې زمونږ زړه ته سخت ټکان راکړ!!
ښه! رابرټ ګیټسه آیا ستا هوایي ځواکونه چې پر ځمکه د څلور انچه شیانو د لیدلو دعوې کوي دا ماشومان نشي لیدلای چې له دوی سره نه وسله وه او نه ورسره طالبان او نه د دولت او ستا د سر خوړلو څوک وو؟ آیا وروسته له زرګونو معصومو مړو کولو څخه دې هم لا لړمون ندی یخ شوی؟ آیا تراوسه دې هماغه د اباګانو د نژاد د تفوق نشه په سر کښې ځغلي؟ تاسې خو وایاست چې موږ دنیا ته امن راوړو، مونږ نړۍ ته د سولې وړاندیز لرو، مونږ نړۍ پر یوه کلي بدله کړې ده چې هلته به ټول خلک شریکې ګټې ولري، نو آیا د شریکو ګټو لپاره د خپل شریک وژل درته اخلاقاً روا دي؟ که ستاسو په قاموس کې روا وي نو بیا له دې خلکو ولې ګیله لرۍ چې په هر کمین کښې مو راځوړندوي؟ نو بیا ولې له دې خلکو څخه ګیله کړۍ چې د خپل حق غوښتونکي دي؟
تاسې خو وایاست چې موږ وران کلي او ښارونه بیا رغوو؟ نو بیا مو ولې د کندهار په ارغنداب ولسوالۍ کې درې ستر کلي د ځمکې له مخې لرې کړل؟ کابو پنځه میاشتې ترمخه یې د ارغنداب ولسوالۍ د تاروک کلاچې، خوسرو سفلي، او لوړ بابر پر کلو باندې (۴۹۲۰۰ ټنه) بمونو او راکټونو بمبارۍ وکړې چې دغه کلي یې له خاورو سره برابر کړل، نه ښځه، نه ماشوم، نه ځوان او نه بوډا ورڅخه پاتې شول، ټول یې د چنګیز په دود له تیغه تیر کړل او بیا ددغو ځواکونو د ډلګۍ عمومي قومندان جنرال فلاین دا ویلي ول چې طالبانو دغه سیمه ټوله په بمونو باندې فرش کړې وه نو ځکه موږ مجبور شوو چې بمبار مو پرې وکړ، خو کیسه داسې وه چې دوه میاشتې پرله پسې جنګونو څخه وروسته هم امریکايي ځواکونه په دې ونه توانیدل چې هغه سیمه لاندې کړي.
اوس چې دې ودان کلي په هدیرو بدل کړل نو د بخښنې غوښتو څه حاجت شته؟ زما د وینو قیمت همدادی چې تاسو راته راکړ: آی ایم ساري. زما د معصومو بچیانو د وینو قیمت همدا وو چې ودې ویل دغې پیښې زمونږ زړه ته سخت ټکان راکړ.
او بستره خو دې لا هسې وغوړوله او ښه په تاکید سره دې وویل چې مونږ به له افغانستانه نه ووځو او د ۲۰۱۱م کال د جولای په میاشت کې به اضافي عسکر وباسو او نور خو دلته یو! هو، تاسې به ولې دلته نه اوسۍ ځکه چې دا خو ستاسې خپل کور دی هغه څه چې مو زړه غواړي هغه کوۍ او که څوک د پوښتنې راپورته کیږی نو په سر یې ورته میخونه ټک وهۍ، یا داسې زندانونو ته یې بوزۍ چې هلته مګر خوسا شي او بیا یې کوم ډیران ته خطا کړۍ خو د ژوندون څرک یې تر قیامته نه لګیږي.
له هرې شپې وروسته یو سهار راځي.
عتیق زی
