د سپټمبر ۱۱مه هسي د امریکایي امپرالیسټي نظم د ټېنګولو او امریکایي ښکېلاک او نېواک د غځولو او دوام ډرامه وه.
امریکا د دغې جعلي او کاذبي ډرامي په پنځولو سره خپل ځان له کورني، نژادې او طبقاتي ماتېدو وساته، لویدېځه نړۍ ته یې له صلیبي جګړو وروسته یوځل بیا د یوالي، خوځښت او ګډ استعمارې درېځ خپلولو لاره پرانېسته او همدارنګه د ۲۱ پیړۍ له پیل سره یې د یوه امت د برم او د څو انساني تمدنونو د خپل اختیارې او ځانبساینې ټولي د انسانیت په ګټه هڅې یې خنثی او وټکولي.
دوی منځنې ختېځ د دې جعلي پېښې وروسته په تباه کوونکو اورونو کې راګیر کړل، د اسلامي نړۍ ستراتیژیک بندرونه یې ونیول، د اسلامي نړۍ د اقتصادې تړني او خپلواکۍ سرچینې چې تیل، ګاز، مهم ستراتیژیکي لارې او د نړېوالۍ سوداګرېزې نېښلوني کرښې دې لومړی یې وپاشلي او بیا یې پخپل مدیریت کې راوستلې.
همدارنګه خپل تیر فاسد او په ولسونو کې بدنام لویدېځپاله رژیمونه یې په یوه بله بڼه او رنګ کې وساتل، د عراق په څېر عربی ټولنو کې یې قصدا مذهبي توندلارې بزغلي وکاره او جنایی ـ دولتي وحشتکارې ته یې د صدام پلویان او د نورمالکي د مذهبي افراطیونو په مټ سني ـ عرب قبیلي د خپل تاریخي مزاج خلاف د نړېوالو کرایي ورځچارو چې داعش یې وروستي ډارونکې انځور ده په لاس ورکړل.
دوی د پنجاب او خلیجي عربانو غوندې ناموسي دلالان او ځانچارې تپلواکۍ وکارولي، ملتونه یې پرې مات کړل، عقیدوی افتراق یې پرې تولید کړل او د کلتوری ـ دودیز مذهبي ټولنو د ثبات په لور هڅې یې له خنډ او ناکامېدلو سره مخ کړې.
هغه چې پدې برخه کې د سپټمبر د ۱۱ پېښو سره جوخت د تنظیمي لنډغرو په ملتیا په ګران افغانستان یرغل یو د همدغه کرایی غوړمالیو او مزد بګیریو څخه وو.
امریکاه پر افغان خاوره د یرغل سره وتوانېده چې په پاکستان کې د پنجابی سیاست او فرنګي غوښتنو دوام خوندې او هلته د پښتنو، سیندیانو او بلوڅو تاریخي او برحقه غورځنګونه چې تازه د ژوند کولو او ساه اخېستلو په لور روان وو د ای اس ای د اسلام دښمنه او آزادي دښمنه ماشین وینه تویونکې او ځپونکې څرخونو کې ذوب کړې او همدارنکه د افغانانو تاریخی داعیه او د افغانستان د ټېکاو تکیه لومړی پیکه او اوس لکه د الیس ویلز هغه حل شوی وښیې.
د سپټمبر د ۱۱ جعلي پېښو امریکا او متحدینو ته د دې وخت او واک ورکړل چې په اسلامۍ نړۍ کې له سیاسي، جغرافیوی، اقتصادی، نظامي او ټولنیز اړخه بالقوه خوځښتونه د ډیموکراټیک او لویدېځ ته ګواښ تکفیری فتواه سره یا خپل ملګرې کړې او یا یې مات کړې، هغه چې پدې ډله کې پنجاب محوره پاکستان د امریکا بړېڅ ولي د ایران، ترکیي، عراق او لیبیا د ایلولو او ماتولو ښه فرصت په لاس ورغی.
ځکه دوی په نړېوال واکمن لویدېځ مزاجه نظم کې د یوه بدیل او په عیني حال کې ایډیال طرف د رامنځته کېدو څخه په ویره وو، نو ځګه یې د عراق او صدام کیسه ژر پایته ورسوله، لیبیا که څه هم څه په څنډ ولي په ټوله ماناه ماته کړه، ایران یې د اقتصادی بندیزونو او د خلیجی عربانو د خیانتونو په مټه په مرګ نیولي او په تبه یې راضی کړې، مګر یوازني څوک چې د همدی لویدیځوالو په رنګ او بڼه کې کوټ شوی نه دی او د ماتي او بایلاټ څخه نیسبتا روغ راوتلي هغه په تاریخی ترکیی واکمن هوښیار اخوانی پان عثمانګرایان دې.
د ترکانو او ایرانیانو د بریاه راز د مصری اسلامپالو خلاف خپل ملي او تاریخی نظم په چوکاټ کې د ننۍ نړۍ د ثبات د حساسیتونو درک دې چې هغه ولسي ملاتړ، د خپلو ملتونو نبض سره سم تګ او په ټوله کې نظامي خپل اختیاری او اقتصادی لاس خلاصي ده.
اوس چې د دغه نړۍ غولونکي او په بدنام استعماری ـ استثماری لوبې ولاړې ډرامې له پیل څخه نږدی دوه لسیزی په تیرېدو دی، او افغانان د دغه خیانت مخامخ او په لومړی ګام کې قرباني ملت په توګه د متعال رب په ملتیا ځب ـ ځب ولي سرلوړې راوتلي.
زه دا د میلیونونه ځله شکر او شکران ترڅنګ د غور او فکر ځای بولم چې نور باید د افغان وطن د ژغورلو تاریخی فرصتونه چې د امریکا او ۴۸ هېوادونو د ښکاره ماتي له اعلان او د هغوی د کرغیړنو او ناولیو ځواکوونو د وتلو سره ضایعه او ناکام نه کړو.
پدې برخه کې هغوی ته چې د خپل ملت پرځای یې په بهرنیانو تکیه کوله، خپل تاریخ ته یې شاه کړې وله او د پردو په مفتو نشو، پیخرو پیسو او رنګینو بنګلو کې یې نږدی وو چې یو ملت غرق او تباه کړې د فکر وخت ده چې د شخصي ګټو او خیالی شرایطو پر ځای سولې، واحد، خپلواک، سیال او یو بل زغمونکې افغانستان ته کار وکړې او دا تاریخی چانس چې سوله او د سولې او سلامتیا په مراندو د افغان وطن بیا ګنډل، اوبدل او تړل دې ناکام نه کړې.
د سپټمبر ۱۱مه به تل د افغان ملت او مسلمان امت په تاریخ کې یوه بدنامه، کرغېړنه، د وینو، وژنو او ساندو څخه ډکه او په ټوله کې د لویدېځ د تمدني غچ، جنایت او فرعونیت څخه مالاماله ورځ او روایت وی.
