جنرال دوستم؛ عطامحمد نور و محمد محقیق با هم ایتلاف کردند و نام آن را گذاشتند ایتلاف برای نجات افغانستان. این ایتلاف پس از آن شکل میگیرد که دوستم در قضیه احمد ایشچی مورد پیگرد څارنوالی قرار میگیرد؛ به همین ترتیب عطا محمد نور بخاطر اختلافات اش با عبدالله عبدالله رییس اجراییه و خطر ضبط دارایی های وی از سوی حکومت؛ مجبور میشود که از حکومت فاصله بگیرد.
همچنان مخالفت های رییس جمهور در بعضی موارد با رییس اجراییه و تیم اش ؛ محقیق را نیز مجبورد میکند تا از حکومت فاصله بگیرد. گرچه پیش از این هم ایتلافها بین این تنظیم ها صورت گرفته اما بسیار زود بخاطر منافع شخصی شان از بین رفته است. اگر اینها در قدرت بودند و منافع شان تضمین بود و صاحب چوکی و مقام بودند؛ همه چیز درست است اما اگر دیدند که منافع شخصی شان در خطر است؛ باز باور اینها افغانستان هم در خطر قرار میگیرد و دیگر هیچکس در افغانستان نیست؛ فقط اینها باید افغانستان را نجات بدهند. پس هدف ایتلاف برای نجات منافع شخصی و حفظ قدرت است؛ نه برای نجات افغانستان.
به هر حال حالی ایتلاف شکل گرفته اما تداوم این ایتلاف را کی تضمین خواهد کرد؟ طوریکه در بالا هم ذکر شده که ایتلاف ها قبلا هم در بین این تنظیم ها شکل گرفته بود اما بسیار زود از هم پاشیده و این رهبران یکدیگر را متهم به انجام دادن جنایات میکردند. مثلا عطا محمد نور در یک کلپ ویدیویی طالبان را بهتر از جنرال دوستم میخوانند و یا درگیری مسلح بین جنبش و جمعیت در شمال افغانستان که جان ده ها جوانان هر دو طرف را گرفت. نکته قابل ذکر این است که سود این ایتلاف فقط به اشخاص یاد شده میرسد اما زیان آن را تمام ملت افغانستان میبینند.
شعارهای که در این نوع ایتلاف ها بکار میروند باعث میشود که اقوام مختلف را در مقابل یکدیگر قرار دهند و باعث نفاق شود. امید است که مردم مخصوصا جوانان این همه را مدنظر بگیرند.
