غزل

  

 
دچـهار بېــتې وزن دورند لکه ايمــان شـــه
هــريو، نظــم، دې اشــنا پــه مـا،توان شـــه
 
دغــزلــو، ذاکات، بيــا پر،مــو ږ، اوښتـــى
لرو ډکــــې، خــــزانې لـــه تا قــربان شـــه
 
چې دشعر سپېـڅلى زړه مې ګمراه نه کړي
کم او زيات تورى، ترې لـرې دشـیطان شه
 
چــې انکار کــولى نه شــې له خـپل عــشقه
په ســپين مــخ دې دميـــن دخولې نښان شه
 
رويــبار هـم زما په ښـــکلي يار مــين شــو
قيامــت ته صــبر څــه دى جـهان وران شه
 
 
 
 
  \"\"