غزل
تا دښایست د پیغلتوب ګلونه
وټوکول
سم ګلبدن شوې دا د څنګ رنګو
نه وټوکول
***
تا خو ویل زه به نور ده
پرهر خولې تړمه
پښتونه ستا پرهر خو بیا
زخمونه وټوکول
***
ما د کابل خېبر په زړو کې
انقلاب غوښتلو
دې دواړو غاړو خو واپس اورونه
وټوکول
***
موږبه مهجوره دبل وینو نه نفرت کولو
نن راته خپلو ځمکو سره ډنډونه وټوکول
***
