ته مي ليدلى لاهېڅ نه وي خو بس
زړه مي داستا په شان سړى لټاوه
ښايى ساده ووم ليونى به وومه
چي په ايرو کي مي غمى لټاوه
لېچونه ستانه، زما زړه نه تاو وو
شرنګ دبنګړو نه زما خوب نه وو
لاس به مي دواړه غځول تر سپوږمۍ
لکه ماشوم خو ماشومتوب نه وو
دستړي ژوند پر هره هره لمحه
خيال کي انځور به مي شوي ته جانانه
مابه دي غاړي نه لاسونه تاو کړل
زړه به مي تانه ځاريده جانانه
اوس چي راغلى يي رښتيني ژوند تهه
ستا دي قسم وي له ماليري مه ځه
ښايي له مانه پس به ونړيږي
زما دزړه دادنيا، ليري مه ځه
