ډک جـــــام مــــــې له مـــنګولــــود جانان ونړيده
يـــــو سيــــــوری له لمــــنې د اســــمان ونړيده
داشپې به دکيسودزمـــانې راته څوک راوړي
ای عشقه چـــې رباب د ادم خــان ونړيده
يو شين قامت چې ړنګ دی او يو شين سيوری چې نشته
يــــــــو ګــــــټ مــــــــــې لـــــــه غـــــــــره نه د افــــــــــغان ونړيده
حيران يم دغزل پرخې به خدايه چيرته تم شي
زمــــــونږ چـــې د شعرونو ســــايبان ونړيده
ځـــولۍ به څـــــنګه لنډه د پښتو د ابۍ نه وي
يــــوغره غـــــــوندې روهي دروهستان ونړيده
