بهار راغی،پسرلی شو،هرې خوا دبلبلو آوازونه او چيغه هار دی ځمکه شنه ،لاښونه شنه او ګلان د ونو میلمانه دي.
بس هرې خوا د ګلانو عطرونه دي ،خوشبویي ده،تازه ګي ده او ښکلاوې،
خوافسوس چې زما د زړه په ګوګل کې لا تر اوسه هم د خزان لمنې خورې دي.
زما د زړه بهار چیرې لیرې تللی د راتلو امید یې نشته.
ای لویه خدایه!
صرف یوځل، یو ځل زما د زړه په چمن هم بهار راوله،او ما ته هم دبها ر ښکلا وې اوخوشحا لې راوبښه.
خاطره (هیله)
