ز مونږ کلي کی ملا وه
خو له پښته له بوديا وه
تور پټکي به يی په سر وه
خو د پوهی نه تله وه
يوه ورځ په لار راون وام
له قسمته په ګريان وام
چی نظر می په ملا شو
خوار زړګي می وار ختا شو
ما ويل ګوره اوس ملا ته
چی دي ناست د ساقی خواته
ملا تللي په خوندو کی
پام يی نا وه له وا ما ته
يو ناڅپا می پری عږ کړ
ملا لګ خو راکړه ما ته
وی يی تا څا کوی دلته
ما وی خلک ګورم تا ته
وی يی افرين اوښيار يی
له بادارو نه بادار يی
ما وی څنګه ملا جانه
ده وی راشه په ما ګرانه
ګوره د اوبه ترخی دي
خو سحت لپاره ښی دي
ما وی د خو دي حرامی
قران کړي فيصلی دي
زه پوهيږم چی حرام دي
خو ما څښلي نن په جام دي
چی دی کله زړګي کيږي
د زما سره پری من دي
ما وی زه يو مسلمان يم
ښه قيم په خپل ايمان يم
ملا شين شو له خندا نه
تا خو ډير پوې يی زما نه
نه په سر دی تور پټکي شته
نو بيا ولی يی بی شانه
ما وی ښا يمه بی شانه
نا کړام تمه زه له چانه
بس يو غوړام يی له خدايه ج
راکوي يی ښه پری ما نه
چی بيا راغلمه مسجد ته
بيا می وړندی ا ملا شي
چی وار ياد هغه بو تل کړام
وايی دار به دی سازه شي
چوپ شم چوپ شم غلي کينم
کليوال چی کله راشي
چی اده کړو المنځو نه
تور ملا می په دوغا شي
خدايه ته يی شرمينده کی
چی زمونږ په غيب اختا شي
تری راون شمه خپل کور ته
د خبره وکړام مور ته
مور می وايی ګرانه زويه
مونږ عجز يو د دوي زور ته
چی يی چيری کنستي وي
نو بيا ما وارځا ا لور ته
اوس نو ته وايا علمه
څنګه سپين نا وايم تور ته
