غزل

څه په سرو نارو شوم چې بې تا شومـه ځان ته په سلګو شوم چې بې تا شومه
پرخې مې بڼــو کې سرې لمبې شـولېسر په شوګیرو شوم چې بې تا شـومه
ورک مې کړلو ځـــــان د غم هنداره کېشمیر په لیونو شــوم چې بې تا شومه
سوزی دې ارمـــــــان ګوره د زړه به کورپټه په لمبو شـــــــوم چې بې تا شومه
ښخــــــه کړم مرګي د بیلتون غیږه کېمخ په ورکیــــدو شوم چې بې تا شومه