رټلي د سپين ږيرو دې زما درنې جرګې دي په کوم خاطر دې وايه بې ځوابه راستنې دي پرون دې چې انکار ورته په سپينه خولګۍ وکړو نن ځکه مې اغوستي د خفګان تورې جامې دي دا کاڼی زړه دې مات شه لږ خو رحم کرم وکړه روانې مې له زړه د ارمانونو جنازې دي قسم به درته وکړم چې نور ستړی له دنيا يم د ستا کو څه کې ګرځم راته اور نورې کوڅې دي د دار پړی په ﻻس کې در روان يم ستا درګاه ته د ستا نا ترسې مينې په ما کړي فيصلې دي زاهد ومه تسبې د زاهدۍ مې تل په ﻻس وې د ستا زرکينو سترګو رانه هيرې اوس تسبې دي چې کله شې منکره نو توبه کړم په مسجدکې واپس په شوخ کتو د رانه ماتې دا توبې دي د ټول عالم په وړاندې چې له تا نه خولګۍ غواړي هميم ملامت نه دی د الفت سترګې ړندې دي 1377/8/17
