ډوب په تصور کی د اشنا یمه
لاس په زنه ناست چه تر سبا یمه
مه څیړی دردونه ځما مه ځیړی
پریږدی چه اخته په خپل سودا یمه
ما د لیونو په کلی ورولی
زه هم لیونی د خپل لیلا یمه
سرمی دمنصورغوندی په دارښه وه
نه چه د خپل یار ځینی جدا یمه
نکری د زاهد جادو په ما اثر
زه خوار ازلی ډوب له کناه یمه
اچوم کچکول بیا دبهلول څنګ ته
ځم د خپل اشنا ددر ګدا یمه
ژوند ما افغانی په غم کی تیر کړلو
زړه می شو پلی په خوله خندا یمه
