در کنار ظواهر آن چه دیده می شود، چند سطح بسیار مهم ساخت و ساز وجود دارند. یک دقت غیر معمول، از کنه ی مسایلی سر در می آورد که در تولید یک امتعه ی یک بار مصرف هم این نکته را جا داده اند که تا رسیدن به دست مصرف کننده، چند لایه ی زحمت را در بر گرفته است؟
در جامعه ی مصرفی ما که تولید داخلی، خیلی زود قربانی نوسان سیاسی می شود، حداقل تامل و تعامل فرهنگی هم می تواند مفید باشد.
سال ها موادی را مصرف کرده ایم که روی جلد آن ها کاملاً واضح درج شده: «فقط برای صادرات». فکر می کنم هنوز خوراکی هایی را وارد می کنند که گاهی شبیه یک نوع چتنی پاکستانی، مملو از مواد پلاستیکی سبز اند.
مردم ما پول می پردازند، اما آن چه حق شان است، به دست نمی آورند. این اشتباه مکرراً سنت شده که با خرید یک خوراکه ی تاریخ گذشته، در کنار ضیاع پول، صحت خود را هم قمار می زنند(مصرف خوراکه ی تاریخ گذشته). عبارت معمول آن که «پول رفته» را همه می دانند.
این که چه گونه می توان دید و اندیشه ی غیر معمول را کاملاً اجتماعی ساخت، در بررسی جدی، نیازمند اجندا و برنامه ریزی رسمی ست. با این حال در زمینه ی غیر رسمی می توان با استعانت از کارآیی رسانه یی، ذهنیت های موثر آن را به وجود آورد.
در کتاب «تامل و تعامل فرهنگی»، مسایل غذایی مطرح نیستند. مثال های غذایی بالا را به دلیل تاثیرات عمیق آن ها آورده ام. با چند تحول کودتایی که همه جهت دغدغه ی نان، لباس و خانه وانمود می شدند، الگو های نیاز های اولیه مردم ما، جذاب تر اند؛ زیرا به اکثر اولویت هایی که در چهل سال اخیر، شعار داده می شدند، دست نیافته اند.
لینک دانلود:
https://www.ketabton.com/book/13353
