خال دې د سپين جبين پټی ګرو کړی
غم د ليلا رانه زړګی ګرو کړی
نه په خندا نه په موسکا پوهيږې
تل د زما د ژوند سپرلی ګرو کړی
دا شېخ!مې حق پکې ذره نه بولی
وايي جنت مې ځای پر ځی ګرو کړی
د کور او کلی درته څه ووایم
پوله په پوله مو مرګی ګرو کړی
بیا چې ځلمی په شونډو سپک يادوی
چا دې د سرو شونډو وښی ګرو کړی
***
له تورو سترګو د باڼه چاپېره
لکه جرګې ته پښتانه چاپېره
لکه يو ياد به دې ساتمه پکې
جانانه کړم به درنه زړه چاپېره
که یې زما د خيال مورچې نیولې
غمونه ستا مې کړل خواره چاپېره
پرون یې لاس د يارانې راکاوه
نن مې دي واړه له کاله چاپېره
زما خيالونه د غزل ماشومان
وږي،نهر له تناره چاپېره
