اوښکی می له سترگو وار په وار ځی
تا نه چی یم لری بی اختیار ځی
څه وکړم دخپل لیونی زړه سره
ته چی می په یاد شی نا قرار ځی
مینه دی یار ستا چور لیونی کړم
هر قدم چی اخلم ټول بی لار ځی
ستا دبیلتون اور کی زړه می وسوځید
واک نه می وتلی په انگار ځی
شور دمینی ستا په زړه زخمی کړم
خولی نه فریادونه می بیشمار ځی
کله چی په مینه راته وگوری
غشی د باڼو دی په تکرار ځی
ستا په مینه دومره رسوا شوی یم
چیغی می دزړ ه اوس تر بازار ځی
)مل( دی کړه مین په جمال د خپل
خوب می له دوه سترگو تر سهار ځی
***
پوهندوی دوکتور سید حسام )مل(
اوکتوبر کال دوه زره اوه )جرمنی(
