نویسنده: مصدق سهاک
حوادث این روزها در مسجدالاقصی و سرزمین مقدس فلسطین قلب هر مؤمنی را به‌لرزه در می‌آورد. چند روز قبل، اسرائیل درب مسجدالاقصی را به روی مسلمانان بست اما بعد از فشارها در درب‌های مسجد دستگاه‌های تلاشی برقی را نصب کرد و اعلام کرد که تنها مردان بالاتر از پنجاه سال و زنان می‌توانند برای ادای نماز در مسجدالاقصی شرکت کنند و جوانان نمی‌توانند وارد مسجد گردند.
این نخستین بار نیست که اسرائیل درب مسجدالاقصی نخستین قبله‌ی مسلمانان و جای‌گاه معراج پیامبر را بروی نمازگزاران مسدود می‌کند، بلکه اسرائیل هرازگاهی که بخواهد این کار را انجام می‌دهد.
موضوعی که در این میان بیشتر از همه آزاردهنده است، سکوت شرم‌آور و ذلت بار حُکام سرزمین‌های اسلامی است که هنوز دست زیر الاشه نشسته‌اند و توهین مسجدالاقصی را مشاهده کرده و با بی‌تفاوتی تمام از کنار آن می‌گذرند. تنها کاری که از این‌ها تا این حال صورت گرفته، همانا صدور اعلامیه‌های محض و تقبیح نمودن حملات اسرائیل است که هیچ دردی را دوا نمی‌کند.
حُکام آل سعود در عیاشی و فساد خود چنان غرق اند که توهین به مسجدالاقصی را مشاهده نمی‌کنند و تلاش شان فقط راضی ساختن حکومت ترامپ است. رجب طیب اردوغان که ادعای رهبری جهان اسلام را در سر می‌پروراند با گفته های ضد و نقیض می خواهد از الاقصی دفاع کند، در حالی‌که اردوغان باید اردوی تا دندان مسلح ترک را برای آزادی فلسطین گسیل کند تا در مدت کوتاه فلسطین را از چنگال اسرائیل آزاد سازد.
رژیم آخوندی ایران که همه روزه بر طبل حمایت از فلسطین را می‌کوبد و بر علیه اسرائیل شعار می‌دهد، جز این‌که از قضیه فلسطین استفادۀ سیاسی نموده کاری دیگری را انجام نداده و حتی بر میزان جنایات اسرائیل افزوده و در بعضی جنایات در خفا شریک جرم با رژیم یهود بوده است.
این سکوت شرم‌آور و ذلت بار نمایانگر یک واقعیت تلخ و اندوهناک است که حُکام امروزی سرزمین‌های اسلامی دارای کثیف‌ترین و نامردترین وجدان‌ها می‌باشند؛ زیرا به عزت مسلمانان تجاوز صورت می‌گیرد، برادران فلسطینی شان به خاک و خون کشیده می‌شوند، ولی این‌ها با اسرائیل پیمان دارند. روابط تجارتی شان رونق گرفته، چنانچه پس از حاکمیت اردوغان در ترکیه روابط تجارتی اسرائیل و ترکیه پنج برابر افزایش سافته است. روابط دیپلوماتیک شان مثل سابق برقرار است، سفیران شان در کنفرانس‌ها و مجالس اسرائیل شرکت می‌ورزند و بر خباثت و و حشی‌گری اسرائیل مهر صحه می‌گذارند. باوجودی‌که رژیم اسرائیل از هیچ نوع جنایت در قبال فلسطین و مسجدالاقصی دریغ نورزیده، ولی کسانی در مقابل جنایات رژیم صلیبی اسرائیل بی‌تفاوت هستند در حقیقت شریک جرم آن‌ها اند.
حالانکه اگر در یکی از کشورهای غربی زمین لرزه‌ای به‌وقوع بپیوندد، فاجعه‌ای رُخ دهد و یا طوفانی به‌میان بیاید، کشورهای عربی و مسلمان نشین از نخستین دولت‌هایی اند که ابراز همدردی و غم شریکی را با آن ملت‌ها ابراز می‌دارند و سیلی از کمک‌ها را روانه‌ی آن کشور می‌کنند.
اما با صد دریغ و افسوس! زمانی‌که مسجدالاقصی زیر بوت‌های ناپاک سربازان اسرائیلی لگدمال می‌گردد، وقتی برادران شان در فلسطین در زیر توپ و تانک اسرائیل نسل اندر نسل به شهادت می‌رسند، حُکام و رهبران سرزمین‌های اسلامی هیچ عکس‌العملی از خویش نشان نمی‌دهند و بی تفاوت از کنار این همه فجایع می‌گذرند، گویی احساس شان مرده و به سنگ مبدل شده‌اند.
در حالی‌که اگر نگاهی به مصارف سالانه نظامی رژیم‌های سرزمین‌های اسلامی بیاندازیم در می‌یابیم که این کشورها در صدر بزرگ‌ترین خریداران اسلحه جهان قرار دارند و میلیاردها دالر را همه ساله صرف مسایل نظامی می‌کنند. از پیشرفته‌ترین امکانات راکت‌ها، تانک‌ها و هواپیماها بهره‌مند هستند؛ ولی با وجود این همه امکانات و تجهیزات آنرا برای آزادی مسلمانان مظلوم فلسطین به کار نمی‌برند. جای تأسف است که 22 کشور عربی و در مجموع 54 سرزمین اسلامی هیچ اقدام عملی برای نجات مسجدالاقصی انجام نداده‌اند، در حالی‌که دولت‌های غربی به حمایت شان از اسرائیل دوام داده و جنایات و وحشی‌گری‌های آن کشور را نادیده گرفته و تحت عنوان دفاع از قلمرو خود توجیه می‌کنند.
سکوت رهبران سرزمین‌های اسلامی تنها به حادثه مسجدالاقصی خلاصه نمی‌گردد؛ بلکه در بسا از فجایع دیگر که همه روزه امت اسلامی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند؛ این رهبران در لاک شان فرو رفته‌اند و سکوت ذلت بار را اختیار نموده‌اند، که می‌توان به حوادث برما، سوریه، افریقای مرکزی، سودان، سومالیا، افغانستان و کشمیر اشاراتی داشت که این رهبران هیچ اقدامی برای از بین بردن ظلم و وحشت نکرده‌اند؛ بلکه بیشتر از قبل برای گسترش منافع استعمار در سرزمین‌های اسلامی تبر دسته کرده و مهر صحه بر خشونت‌های شان مانده‌اند.
