میرویس علیزی جوان 36 ساله، بنیانگذار و رئیس اجرائیه (GTR) با این مرام به دفتر کاری خویش وارد میگردد که چطور بتواند بیوروکراسی موجود در افغانستان را با خواستهای معاصرعیارسازد و از تحولات بنیادی نوین آن را مستفید نماید. نامبرده ملبس با دریشی مسلکی و لبخند زیبا وارد دفتر میگردد و با تکان دادن دست به همکاران، نوید موثریت، دستآورد ها و سرعت عمل کاری را به آنها میدهد. کمپنی مذکور با داشتن تجربه طویل به این سو، در افغانستان، امارات متحده عربی، مالیزیا و کوریای جنوبی در بخش ارتباطات و تکنالوژی معلوماتی خدمات ارایه میدارد. آقای علیزی عاری از تظاهر و ریا ! ولی در ظاهر یک مدیر برجسته، رهبر تخنیکی، بنیانگذار و آراسته به سایر خصوصیات شایسته به نظر میرسد.
بلی! نه همانند اکثریت از مدیران و رئیسان ادارات دولتی، بلکه آقای علیزی مجرب با تجارب داخلی و بین المللی و به آوردن تغییرات در سیستم خدمات و بیوروکراسی افغانستان دیدگاه وسیع دارد. البته در اینجا منظور این نیست که از سکتورهای خصوصی حمایت میگردد بلکه هدف این است که شخص خودم وِیژه گیهای جوان را بیان میدارم که در بخش مهارت های مدیریتی، تعهد و فرصت کاری توانایهای والای دارد و میتواند به تمام آن چالشهای که افغانستان دراین حالت وخیم با آن روبرو است، جوابگو باشد. جا تعجب است که هنوز هم افغانستان در بخش حکومت الکترونیکی هیچ نوع قانون مشخص ندارد. این در حالیست که در اکثر کشورهای جهان حکومتهای الکترونیکی حاکمیت دارد. اکنون در افغانستان باید شخص باشد که نظام بیوروکراسی سنتی این کشور را وادار سازد که حکومت الکترونیکی را بگزیند. با تاسف، حکومت ما تا به حال درک از این فعالیت ندارد. علاوه براین، شخصی باید باشد که مسوولین افغانستان بخصوص وزیر، معین و روئسای ادارات را باید به این قانع و آگاه سازند که تغییر در بیوروکراسی خواست جدی مردم افغانستان میباشد و باید برآورده گردد. درافغانستان هنوز هم سیستم ارتباطات به شکل بسیار کلیشه ای و زمان گیر است، تا به حال مکاتیب دست نوشته ای قرون گذشته تبادله میگردد، غالبآ، روشهای ارتباطی ادوار استبدادی دور مغل و یا دوره مرحوم احمد شاه ابدالی مروج است. علاوتآ، سیستم کنونی تبادله مکاتیب از هیچ نوع محرمیت و اعتبار لازم برخوردار نیست و بعد از طی مراحل طولانی و ده ها نوع امضاء به قدم اخذ منظوری (احکام) میرسد.
اگر یک اداره دولتی به خریداری یک درجن قلم و یا اجناس بسیار ساده قرطاسیه نیاز داشته باشد، لازم است تا بعد از اخذ امضاء ده ها مرجع مربوطه امر خریداری آن داده شود. ( ولی سطح فساد به عوض کاهش، با گذشت هر روز افزاهش میابد). واقعیت امر این است که به داخل نظام هیچ نوع اصول تدارکاتی و بررسی وجود ندارد. مستفید شونده گان از تجارب کشور های بین المللی زمانیکه به نمایند گی های دفاتر خدمات جاری(GTR) وارد میشوند به یاد آن خاطرات می افتند که در کشور های پیشرفته مانند دوبی مشاهده کرده اند و احساس خرسندی و آرامش برایشان دست میدهد. و آنجا را دوبی کوچک خطاب میکنند، از این طوری برداشت میتوان کرد که افغانها خواهان تغییر و باورمند به تغییر هستند. خیلی خوشایند است که کارمندان این دفتر مانند کسی که در دوبی با اشتیاق و علاقه آماده کار می باشد، هستند، تمامی آنها آراسته با شور و علاقه مسلکی با مشتریان رفتار می کنند و همه روزه به تعداد هزار ها مشتری را به اطمینان کامل بدون کدام نزاع و مشاجره از خدمات مستفید می سازند. آنعده مشتریان که با احساس خسته گی از ادارات دولتی به اینجا مراجعه میکنند، احساس خوشایندی و رفع خسته گی می نمایند.
خدمات جاری (GTR) در هماهنگی با وزارت امور خارجه در بخش ارزیابی و بررسی اسناد تحصیلی، قضایی، ترانسپورتی، تذکره، نکاح خط، تولدخط و غیره همکاری میکند افغانستان باید در مورد میلیونها دالری باید فکر بکند که در طول 15 سال گذشته به سطح مرکز، ولایات و دهات به مصرف رسانده است. ما باید این را بدانیم و با ارایه خدمات معاصر به مردم خود، به آنها اطمینان دهیم که افغانستان در حال برون رفت از نظام گذشته به سوی عصر نوین و تکنالوژی در حرکت است و این باعث مرفوع شدن دلهره های مردم خواهد گردید. بدون شک، کمبود هماهنگی میان ادارت حکومتی، شدت فساد، چالشهای امنیتی و حقوقی سد راه سرمایه گذاران و از سوی مسولین ادارات دولتی رفتار عقدوی با آنها به نقص مردم افغانستان می باشد و باعث افزاهش مشکلات آنها میگردد.
حکومت باید به اساس یک ستراتیژی منظم راه حل های مناسب برای این چالشها دریابد، تا باشد که برای ایجاد تغییر در ادارات قضایی، شهری، دولتی و اجتماعی زمینه را فراهم نماید و به کمپنی های خصوصی لبیک بگوید. حکومت به عوض این که بالای نظام بیوروکراسی سنتی سرمایه گذاری کند، با ایجاد حکومت الکترونیکی مسلکی مصارف پولی را کاهش داده میتواند.
افغانستان ټایمز
ترجمه: شیر علي
