وسول
دلته هم بڼ او هم ګلونه وسول
هم ګودرونه ديدنونه وسول
سپوږمۍ له لمره مروره شوله
چې د سپين مخ يي مشعلونه وسول
لمر سترګې پټې کړي په شپو کې ډوب شو
تنکی زبير ګی شو سهرونه وسول
اسمان په پټو سترګو اور وري
د کلی کور سره مو غرونه وسول
ائي خانم د تالان ورا راغی
له لوږې تندې نه سندونه وسول
تخت رستم دچا د پښو لاندې شو
املبلاد سره شهرونه وسول
د خدمتګار له زړه لمبې پورته شوې
چې په تخار کی ورونو ورته وسول
زمری ١٣٨٠
د تخار د خلکو په غم کی ليکل شوی دی٠
