آقای دوستم..! دراین روز ها که کف و آستین را برزدی و می خواهی به بهانه جنگ علیه طالبان، در ولایت فاریاب لشکر کشی کنی...آیا خبر داری چه جنایت های در خانواده های مظلوم و بی دفاع پشتون و تاجیک و ایماق در ولایت فاریاب رخ میدهد؟
آیا خبر داری که کودکان بی دفاع و مظلوم این خانواده ها چگونه قربانی وحشت و دهشت ملیشه های جنایتکار تو شده اند؟
آیا میدانی که افغانستان را میخواهی به غمخانه و ماتم سرای ملیشه های بی دین، بی فرهنگ و بی احساس مبدل نموده و مسوولیت این کشتار های غیر مسوولانه را بدوش خواهی گرفت؟
آیا میخواهی با این کشتار ها، تو هم لقب قهرمانی را بدست آری و بعد از مرگ ات، آرامگاه مرمرین بر بالایی یکی از تپه های کابل ساخته شود؟
آیا در برابر خداوند احساس مسوولیت بنده گی و آرامی وجدان را خواهی داشت؟
همین اکنون که سرپرست وشخص اول کشور هستی، در برابر ملت چه باید انجام بدهی؟
باید بدانی که جنگ، کشتار، ترس و وحشت نه راه حل بازگشت صلح به افغانستان خواهد بود و نه هم تو قهرمان خواهی شد..
ملت زجر کشیده افغانستان طی چهار دهه، مصیبت های زیادی را تحمل نموده ، قربانی های بیشماری داده اند، و دو نسل جنگی را بجای نسل مترقی تحویل جامعه داده اند...
آیا هنوز هم تصور میکنی که جنگ و وحشت و بی قانونی میتواند این کشور را بسوی رفاه و سعادت رهنمون گردد؟
اگر کسانی که هویت افغانستان را ندارند و در کشور ما ایجاد رعب و وحشت می کنند، تو حق داری با مصلحت ملی از وجب وجب خاک این سرزمین و از فرد فرد این کشور دفاع کنی...درآنصورت ملت نیز با تو یکجا خواهد بود.هیچ فرد خارجی حق ندارد با استفاده از نام اسلام در کشور ما جنگ، وحشت و ترس را ایجاد کند.
ولی اگر زیر نام قوم و یا گروه میخواهی که نسل کشی کنی...راهی را که میروی به ترکستان خواهد بود و تاریخ این کشور در برابر این عمل و جنگ های نابرابر بی تفاوت و خاموش نخواهد ماند.
آقای دوستم...!
اگر با اندیشه نسل کشی بالای خانواده های افغان، ظلم و ستم روا داری، نه تنها قهرمان نخواهی شد، بلکه تاریخ صفحه جنایتکاران را رقم خواهد زد..
خداوند را حاضر و ناظر اعمال خود بساز و هراس از اعمال داشته باش که در کلام خدا قتل ناحق را بزرگترین گناه شمرده است.
دکتور محمد حلیم تنویر
