(د امامانو د مياشت په مناسبت)
ليک: انور شاهين خانخېل – پېښور(کوزه پښتونخوا)
shaheenkhankhel@yahoo.com
ای غـــېرتــــــــــي! ای ننګيــــــــاليــــــــــه! ای پښتــــــــون حُسېنه!
ای د انســــــــــــــان انســـــــــانيت، روح او ژونــــــــــــدون حُسېنه!
تــــــــــۀ سفينــــــــه يې د نجــــــات د هــــــــــــدايت مشـــــــال يــــې
يـــــــــې نمــــــونـــــــه د انقـــــــــلاب او د بــــــــدلــــــــون، حُسېنه!
پــــــــــه کـــــــــربـــلا کښې دې پــــــــه پـــاکــــو او سپېڅلو وينو
انســـــــــان تـــــــه وښودو د ژونــــد پـــــه لاره يـــــــــون، حُسېنه!
راز د بقـــــــــا دې پـــــــــه فنــــا کښې کـــــړو څرګنـــد هـــر چا ته
انسـانيــــت بــــــــــــــه همېشـــــــه وی ستـــــــــا ممنون، حُسېنه!
پــــــــه قــــربانۍ بــــــانـــدې د سر دې حـــق باطـــل کـــړل جــــدا
تــــــا بـــــــې نقـــــابـــــه کـــــړو يـــزيد غــوندې ملعون، حسېنه!
زمـــکــــــه دې هــــــره کــــــربلا، ورځ عــــــاشوره جــــــــوړه کړه
فــــــــــرق دې کــــــــړو ختـــــم دا د نـــــن او د پــــــرون، حُسېنه!
تــــــر څـــو انسان چــې وی انسان نــــو هېر به نــه کـــړي چـرې
چـــــې دې پـــــه وينو کــــــوم تحــــرير کړلـو مضمون، حُسېنه!
د دنيـــــا ټــــــول غمـــــونـــــه ستـــا يـــو غـــــم تــــه نــــه رسېږي
په غم کښې ستا شته زړۀ چاودون هم زړۀ راښکون، حُسېنه!
شــــاهين کـــــه هــــر څـــــو نـــــاقـــــراره پــــــه غـمونو کښې دی
ستــــا پــــــه نــــامــــه کښې دی حـــاصل ورته سکون، حُسېنه!
