سپرليه بيا مو راتازه كړه، په ميرو ګلونه
ښه د ښايست او د ښكلا د نندارو ګلونه
چې خوشبويي دې د هره خوا نوي رنګونه راوړي
په هره خوا كې د وطن په شنور درو ګلونه
چې د وطن ناوې پرې ښه ښكلى سينګار جوړ شي
سپرليه راوړه خداى د پاره په ډېرو ګلونه
كږې وږې په هره خوا ځي د كوچيانو كډې
پېغلې چې كېږدي د وربل په كنارو ګلونه
چې هر شپونكى دې زمزمه كړي د شپېلۍ په اواز
د خوشالۍ وغوړوه په جګو غرو ګلونه
تنكي ځوانان به دې له خياله په غوږونو كې ږدي
په لپو وشينده د پېغلو په سرو ګلونه
چې مو بلبلې بوراګان په مستۍ وخنديږي
هر يوه بڼ ته مو راوړه په خروارو ګلونه
جولۍ به ډكه وړم، اتلو شهيدانو ته ځم
د نوي كال مې ورشيندمه په قبرو ګلونه
كه هڅه وكړم، خو جدا جانان زما به نشي
كه ورته راوړم باغېرم او ښاپېرو ګلونه
زه وطن جار كوچى د زړه په سر زخمي زخمي يم
په زړګي روغ وهي د شونډو په سرو ګلونه
وطن جار ((كوچى))
