راته ياديږي

ګــلاب رنــګــیـه ستا بــشـر راتــه یــادیــږيدســتا حــــسن جــادوګـــر راتـه یــادیــــږيهـــره شـیــبـه اې زمـــــا دې زړه ارمـــــانه ښکلي سترګې دې اکـــثر راتــه یــادیـــږي 
ته چې بـــــام سر ته ختي زمـــا دې پـاره هــغه وخـت تــــل مــزدیــګر راتـه یــادیـــږيپــه ژاړه چې زه او تـــه ســــره جـــدا شوواه شــیـبـې هــغـــه سهـر راتـه یـــادیــــږي
ددنـیا دې هـر نعمت خوند چې په کې دی هـــغــه لــــــب هــغــه کوثــر راته یــادیــږيچې دسترګو اشـارو کې بـه موسکۍ شوېستا دې ستــرګـــو هــغـه شر راته یـادیـږي
زه خوستی هجر کې ګرم نه یم چې ژاړمدوطـــــن خــاورې خــجــر راتـه یـــادیــــــږي