غزل

تا نه دې تصوير په فاصله ګڼم بيل  به حقايق  او  فلسفه   ګڼم ته مې که د روح له کلي  ووتې بيا خوخپل وجود هم واهمه ګڼم پام کوه هيڅ رنګ دهوس نه لرم زه  هره  ښکلا  د  تا  حصه   ګڼم دغسې  بې لفظه  مستول  کوه تا  زه  د لاهوت  د  تارڅپه  ګڼم ستا د زړه خبرې ځي ليمو ته تل ځکه   خو  دې مينه  پښتنه ګڼم ما  په  دريڅه  کې   د زړه  وليده دا نړۍ نمر مخې اوس زړه  ګڼم حسنه بې له عشقه ستا وجود نه ؤ دا  خو  دې  کمزورې  بهانه   ګڼم پټ راته سروش په غوږ کې وويل نن خو دې سالکه زه(( حمزه ))ګڼم