ﻻخو تر اوسه د منصور په نصيب دار پاتې دی
ﻻس کې تسبې دي اوپه غاړه کې زنارپاتې دی
توبې به مري او ميکده به بس د امن کور وي
چې دتقوا په وينو ﻻمبي ﻻ بهار پاتې دی
په خوله که نه وايمه څيرې ګريوان چغې وهي
چې د جانان او د رقيب تر منځه تار پاتې دی
ما يې بيګاه زلفې له مخه اړولي خدايږو
د حيا نور يې ﻻ تر اوسه په رخسار پاتې دی
ستوري مجنون د پلوشو په ژبه داسې ويل
ښکلی هغه دی چې د مينې پر مدار پاتې دی
يو لمن کاڼي لري اوس هغه جلوې نه لري
هغه د طور غوندې جانان لکه کوهسار پاتې دی
نه مې د سترګو اوښکې پاتې نه ګلونه نيسي
ګرانې نظر مې لکه تش مزی د هار پاتې دی
