چې له وطن ځينې وتلې ولاړه ومه لکه ماشوم چې د ژړيدلی ولاړه ومه يو خواته جنګ بل خوا وطن بل خوا دهجر لمبې اوښکې پر مخ تلی _ تلی تلی ولاړه ومه د غمو پيټی در سره و په سفر روان وې سپين سري مور چې ښکلولې ولاړه ومه پدې ارمان وې چې وطن ته بيا کله رايشۍ په سر د خاورې بادولې ولاړه ومه شونډې دې وچې وې بچی د ښکلول روان وی حيران حيران چې د کتلی وﻻړه ومه له ډيره درده می زړګی نږدې و و چويږی د غم سلګۍ چې د وهلې ولاړه ومه حفيظ ملياره دا لحظې وې له ماتمه ډکې د خدای په امان چې دې وې ولاړه ومه ويانا
