د ګلونو په جها ن کې د ښا یست د باغ با د شا وم چا په زلفو کې ټو مبلم چا په لاس کې په مسکاوم پاس دشین آسمان په غیږکې روښان ستوری دصباوم هر چا زما په لا ره تګ کړد و ختو نو ر هنما وم ز ند ګي هم د خو ند ونو په نغمو کې تیر ید له مینه هم زما د ستر ګو په ککو کې او سید له د نفرت د نیا فضا هم زما له سیمې تښتید له زړه په مینځ کې مې دحسن دنیا ګۍ ښه پسخیدله خویو دم له کومه لوری څه اثرد خزان را غی هر یو ګل له مې د مینې سوی لو ی طو فان راغی خړه وریځه تورلوګی مې د تقدیر په آسمان راغی هرې سیمې ته مې یو دم دمرګونو کاروا ن راغی زما بچی زما له غیږې نه په کریکو باندې سرشول کومه ورځ چې ما نه بیل نورو ملکونو په سفر شول چاپه تن شوې جامې څیرې څوک په ګیډو ښه نهر شول څوک قربان شول په کلدارې را نه خرڅ څوک په ډالرشول دنفرت خړه فضا زما په سیمه را خو ره شوه دجنګو نو سلسله مې په وجود کې لا تو ده شوه هره توره زما د تن په وینو ولمبیده سره شوه د وهمونو شپه مې زړه کی پسې لانوره اوږده شوه خوزه غواړم په نړۍ کی ډ ک له امن یو هیواد شم د بچو په ښې روزلو ښه پا للو باندې ښا د شم پس له ډیرې ویرانۍ نه بیرته جوړ بیرته آباد شم دنړۍ نورو ملکونو په سیالی کی هم وریاد شم هند وکش می په خنداشی ولولې کړي دموجونو په غورځنګ مستې څپې شي را روا نې د سیند ونو ګل غونډی هم لاښایسته شی ننګرهار هم په ګلونو د سپین غرفضا ته را شی بیرته زاڼې په سیلو نو دا نظم ما دګران هیواد په څولسیزه غمیزه با ندی لیکلی دی عبدالرحیم (صالح) دپروان ولایت دکوهی صافی ولسوالی (ملا احمدخیل)
