دځـــوانۍ غــوټۍ یـې ګل ده یار شینــدي څپـې د حُــسن
د ټټر پاولو کې زیر او بـــم غــږۍ نـغـمې د حُــــــــــسن
انــــــنـګي یې شرموي رنګ د مــڼــې باغ د پغـــمـان کې
له حـیا چـې یې راؤ اوري پر مــــــخ ډ یـــوې د حُــــســن
خط پر مخ یې په سرو شونډو د ښکـلا وو اتل سپور دی
چې راشندي د ځوانۍ رنــګین کمـــان شغــلې د حُـــسـن
څـــــوکیدار یې د حرم دی تـــــور زنــــځیر د ښامارانو
بــېګانه ته! دغــه زلفـــې یـــې په مخ خــورې د حُــــسن
نرګسي خـنداچـې سترګـوکـې انــځــور کــــړي کله- کله
کـړي ستونــه ډ ک له میو وهي کړنګ پیالــې د حُـــسـن
د ځـــــوانـۍ سپرلی په ټولو ګــلو ګــډ او رنــګـینـۍ دي
پـه کـــې بریښي د افغان د مغز او مټ اسرې د حُــســن
افــغــان هــر خوا د اغــیار د غــیږ خندا سیمې ښکلا ده
ربـــه ! بېرته مو نصیب کړې په هیواد مزې د حُــــسـن
د غـــــزل پـه ژبــه وګــوره تـــروې او خــــوږې دواړه
« اهــتـمـام » خورا په کـار دی چې څکې مېوې د حُسن
د پنجاب ګجرات د ؛ ۱۳۷۷ هـ ش کال وری
